Tam adı Katrü'n-nedâ ve bellü's-sadâ olan eser temel gramer kurallarını özlü ifadelerle anlatan bir giriş niteliğindedir. Eserde benzer konular birleştirilmiş, farklı görüşler ve hatalı bulunan fikirlerle tercih edilen görüşler kısaca belirtilmiştir. İbn Usfûr el- İşbîlî'nin Şerhu Cümeli'z-Zeccâcî'si, Ebû Ali el-Fârisî'nin el-Halebiyyât'ı, Zemahşerî'nin el-Keşşâf'ı ile el-Ünmûzec'i eserin belli başlı kaynakları arasında sayılabilir. Müellif yer yer Sîbeveyhi, Ahfeş el-Evsat, Ferrâ, Ali b. Hamza el-Kisâî, İb

Ebü'l-İhlâs Hasen b. Ammâr b. Alî eş-Şürünbülâlî el-Vefâî el-Mısrî (ö. 1069/1659)'in Nûrü'l-îzâh ve necâtü'l-ervâh isimli eseri üzerine yazdığı İmdâdü'l-fettâh şerhinin ihtisarıdır. Nûrü'l-îzâh, tahâretle namaz ve oruç ibadetlerine dair olup müellifin önsözde kaydettiği üzere eserde mezhepte ehl-i tercih sayılan âlimlerin sahihliğini kesin bir şekilde belirttiği görüşler esas alınmıştır. Fıkha yeni başlayanların kolayca anlayabilecekleri bir üslûpla kaleme alınan bu özlü eserde hükümlerin dayandığı deliller

Kırâât ilmi, Kur'an-ı Kerim'deki kelimelerin nasıl okunacağını ve râvîlerine nispet etmek suretiyle bu kelimeler üzerindeki farklı okunuşları konu edinen ilimdir. Kırâât ilminin amacı, mütevatir ve meşhur kırââtleri öğrenme, muhafaza etme ve okuyabilme melekesi kazanmaktır. Bu ilim sayesinde Kur'an-ı Kerim'in kelimeleri, telaffuz hususunda hatadan, tahrif ve tağyirden korunur ve kırâât imamlarının kırââtleri birbirinden ayırt edilir. Aşere kâideleri adını taşıyan bu çalışma, İstanbul tarîkinin Kastamonulu A

Bu kitap, son asrın ulemâsından sayılan Ebu'l Hasen Alî Nedvî'nin [rahimehullâh] 30 yıl içerisinde kaleme alıp aslında dört cilt şeklinde yayınladığı ancak daha sonra tek ciltte toplanan Kasasu'n Nebiyyîn (َ 4َص) eserinin üzerine yapılmış Temrînu't Tâlibîn bi Kasasi'n Nebiyyîn («َ 4ِ 4َ) adlı bir çalışmadır. Bu çalışmada metin içerisinde geçen zor kelimeler sayfanın üst kısmında tercüme edilip belli aralıklarla okuyucunun çalışıp metin üzerinde tatbik edebileceği çoğunlukla nahiv olmak üzere bazı Arapça dil

İslam hukukunda şerî deliller hiyerarşisinde Kur'an-ı Ker'im'den sonra Peygamber Efendimiz'in hadisleri gelmektedir. Bu ehemmiyetinden ötürü İslâm âlimleri Resûlullah'tan rivayet edildiği bildirilen hadisleri en ince ayrıntısına kadar tetkik etmişlerdir. Sahabe döneminden itibaren sahifelere yazılan hadisler, hicri II. asırdan itibaren hacimli eserler olarak telif ve tasnif edilmeye başlanmıştır. Çok çeşitli ve zahmetli hadis toplama faaliyetlerinin ardından pek çok hadis kitabı yazılmıştır. Bunların içinde

İbnü'l-Hanbelî olarak şöhret bulan hicri X. asır ulemasından Radiyyüddîn Muhammed b. İbrâhîm b. Yusuf et-Tâzifî el-Halebî'nin (Ö. 971) telif ettiği bu eser Zencânî'nin Tasrîfü'l-İzzî adlı eserine Teftâzânî'nin yaptığı şerhteki 42 şahit beyitlerin şerhidir. Eserde şahit beyitlerdeki kelimeler nahiv ve sarf açısından ele alınarak tahlil edilmiştir. Ayrıca beyitlerin irabına aruz bakımından bahirlerine hangi şaire ait olduğuna istişhada konu olan kısmına ve anlamlarına da temas edilmiştir.

Molla Cami'nin el-Fevaidü'z-Ziyaiyye adlı eseri ki molla cami diye meşhur olup, İbnn-i Hacib'in kafiye adlı nahiv kitabının şerhidir. Kitab; isim, fiil, harf ve bu kısımları oluşturan merfûat, mensubat, mecrurat ve bunların oluşturduğu diğer nahiv konularını en iyi şekilde izah eden bir eserdir. Kitab; yeni dizgi, dip not izahlı, metinler parantez içinde ve renklidir. Arapça öğreniminde belli bir seviyeye gelmiş her talebenin istifade edeceği maşhur ve malum ders kitabıdır.

Baberti Ekmelüddîn Muhammed b. Mahmûd b. Ahmed el-Bâbertî er-Rûmî elMısrî (ö. 786/1384). Tahsil hayatına Anadolu'da başlayan Bâbertî daha sonra Halep'e, oradan (740'tan [1339] sonra) Kahire'ye giderek Kâkî, Ebû Hayyân el-Endelüsî, Mahmûd b. Abdurrahman el-İsfahânî ve İbn Kudâme el-Makdisî gibi meşhur âlimlerden ders okudu. Fıkıh ilminde hocası olan Kâkî kanalıyla Ebû Yûsuf'a kadar uzanan bir zincir içinde yer almaktadır. Önemli eserler vermiş ve bunlardan biri de Tahâvî'nin el-Akidetü'tTahâviyye diye de meş

Abdülganî b. Tâlib b. Hammâde el-Meydânî el-Guneymî ed-Dımaşki (ö. 1298/1881). el-Meydânî 1222 (1807) yılında Dımaşk'ın Meydan semtinde doğdu. 1244-1252 (1828-1836) yılları arasında hizmetinde bulunduğu Hanefî âlimi Muhammed Emîn İbn Âbidîn'den fıkıh, usul, hadis ve Arapça dersleri aldı. Kıymetli eserler vermiş bunlardan biri Hanefî fakihlerinden Ebû Ca'fer Ahmed b. Muhammed b. Selâme et-Tahâvî'nin (ö. 321/933) akaide dair risâlesine yazmış olduğu şerh Şerhu'l-Akideti't-Tahâviyyedir.

Celâleddin el-Mahallî, ömrünün sonlarına doğru başladığı Tefsîrü’l-Ḳurʾân’ın yarısını yazdıktan sonra vefat etmiş, öğrencisi Celâleddin es-Süyûtî 1 Ramazan 870 (17 Nisan 1466) tarihinde başladığı çalışmasını kırk günde tamamlamış ve eser Tefsîrü’l-Celâleyn (iki Celâl’in tefsiri) adıyla ün kazanmıştır. Sade bir dille yazılan Tefsîrü’l-Celâleyn’de âyetler, ilâhî maksadın ayrıntılar içinde kaybolmasına meydan vermeyecek biçimde kısa ve anlaşılır bir üslûpla tefsir edilmiştir. Bir dirâyet tefsiri olan eserde

Telhîsü'l-Miftâh Sadece et-Telhîs adıyla da tanınan eser, EbûYa'kub es-Sekkâkî'ninMiftâhu'l-ulûm'unun belâgata dair üçüncü bölümünün ihtisarıdır. Telhîs bir mukaddime ile üç bölüm ve bir hâtimeden meydana gelir. Hatip Kazvînî eserin mukaddimesinde fesahat ve belâgat kavramlarının tanımını, kısım ve şartlarını incelemiş, birinci bölümde meânî, ikinci bölümde beyan ve üçüncü bölümde bedî ilmini ele almış, hâtime kısmında ise şiir çalıntıları (serikât) meselesiyle edebî bir parçanın giriş-gelişme-sonuç bölümle

Muhtasarü'l-me'ânî Teftâzânî'nin en güçlü olduğu alanlardan biri belâgat ilmidir. Onun bu konuda yazdığı el-Mutavvel ve bundan özetlediği el-Muhtasar medrese eğitimine damgasını vuran, halen geleneksel tarzda eğitim veren kurumlarda okutulmaya devam eden en önemli eserlerdendir. Teftâzânî'ye göre belâgat ilmi Kur'ân-ı Kerîm'in insan gücünün ötesinde incelikler, sırlar ve özellikler içermesi dolayısıyla belâgat mertebelerinin en üstünde yer alan bir mûcize oluşunu öğreten ilimdir. Bu özelliğiyle belâgat, ins

Müellif-i merhum, Hasan b. Ammâr b. Alî eş-Şürünbülâlî, 16.yy. Mısırda yetişmiş büyük alimlerden olup Ezher'de müderrislik yapmış, müteahhir Hanefî fakihlerindendir. Usûl-i fıkıh, tefsir, hadis, kelâm, akaid, tasavvuf, Arap dili ve edebiyatı alanlarında da yetkin konumuda olan Şürünbülâlî, eserlerinde kullandığı dil sadeliği, verdiği bilgilerin güvenilirliği ve mantıkî örgüsünün sağlamlığı bakımından muasırı alimler tarafından da yaygın kabul görmüştür. Şürünbülâlî İslâmî ilimler sahasında pek çok eser