Nesnel bakış açısı, imgeci veya anlatımcı bir şiirden yana olma gereği duymadan, şiiri şiir yapan şartlara odaklanmak demektir. Bu şartlar her şiir için geçerli kılınabilir ölçütlerdir. İmgecilik veya anlatımcılığın şiiri şiir yapmaya yetmediğini bu ölçütler çerçevesinde tebarüz ettirebiliriz. Başka deyişle, eleştiri işi imgeci veya anlatımcı özelliklerin ötesine geçilebildiğinde kendisini gösterir. Eleştirel söylemle poetik söylem arasındaki farkı da ancak bu sayede ortaya koyarız. Eleştirel söylem poetik

Yumruklarmı yemekten bütün gün sıkıldım Devleti ve arkadaşlarımı bekledim Kafam birer Yedi canlı ejder Çınlayan devrim Tereddüdün canı cehenneme Kınından çıkan bir şahadet gibiydim Boş vakitlerin, adamların, içi boş anarşizmin İçi boşalmış türkülerin Sıraların, sıfırların, tuzu kuru retoriğin Tıngır mıngır bunlar Doldurup cehenneme

Poetik arayışlar olmadan şiirde bir yenilik beklentisi ve imkanının orta çıkması müşküldür. Modernleşme süreciyle birlikte şiir daima poetikadan beslenme zarureti içinde olageldi. Şiirin ne olduğundan öteye ne olması gerektiğine yönelik poetik tavırlarla birlikte şiir artık kerameti kendinden menkul bir değer olmaktan çıkmıştır. Diğer taraftan poetik düşüncenin oluşumu sadece sanat, edebiyat alanındaki birikimin tasarrufuyla sınırlı kalmayıp, felsefeyi, bilimi, kültürü amacına matuf şekilde bir düşünme malz

Göz damarlarım açılmayı sonunda başardılar Bityeniği burada ola ki aramayın Bir şey eskisi gibi olmamalı Bana kalırsa olmayacak İzleyin falso yapmayalım Reklamlar şairlerimize ilham versin Devrime göz açtırmasınlar Bardışımız dünayyı sevindirecektir Sıkılmak anladım kötü bir şey Varlığım sevenlerime armağan olsun

Yazının ontolojik mevcudiyeti, yazıyı kendimize bir duruş noktası olarak almaktan geçer. Böylelikle yazı, yazarın kişiliğini tecelli ettirme imkanını verir. Yazarın dünyadaki konumlanış bağlamlarını/biçimlerini teşkil etmenin ötesinde, giderek öznenin bir açılımına, varlığın ortaya çıkış hallerine tekabül eder. Bu, yazının bir virtüöz durumuna gelişini, hatta onun bir tür eyleme dönüşebilirliğini gösterir. Dünyayı yazıyla soluyan yazar, yazıya çaresizlikle değil ama, daha çok bir umut olarak bağlanmış sayıl

Bozkır Çekirgesi Suyun esrik alevi, genzimizi yakan rüzgar Bir ikindi vakti ay tepeleri tırmanıyorken Zemberek gibi titreşen anılardan süzülüp Erirdi mevsimin yakut kanadında zaman Saçlarını gizemle örterdi kar, beyazın tomurcuğu Göllerde kanat vuruşlarıyla dolaşan tedirginlik Devinirken nar nefesler gizemli bir uğultuda Ağulu sesiyle yolların birden o savruluşlar Tütün rengi anılar artık bozkır yamaçlarından Batık kanatlarla çırpınıp duran keder Dağılışlar, dizboyu büyüyen alevlerle Tırmalanmış