Bilindiği üzere İslâm, asırlarca; atadan babadan nakledile gelen ve kendilerine mahsus inanç ve kültürleri bulunan, onunla şekillenmiş bireysel ahlak, aile yapısı, çeşit çeşit evlilik biçimleri, aile fertlerinin birbiriyle ilişkileri, miras, irsiyet, nikâh, boşanma gibi daha birçok muamele yanında kabileler arası ilişkileri, siyasi ve idari yapıları, cezai müeyyideleri gibi sosyal, toplumsal yapılarının kısmen kutsallık rengine bürünmüş değerler dünyasının üzerine gelmiştir. İslâm “Vahiy” vasıtasıyla ve onu

Bilindiği üzere İslâm, asırlarca; atadan babadan nakledile gelen ve kendilerine mahsus inanç ve kültürleri bulunan, onunla şekillenmiş bireysel ahlak, aile yapısı, çeşit çeşit evlilik biçimleri, aile fertlerinin birbiriyle ilişkileri, miras, irsiyet, nikâh, boşanma gibi daha birçok muamele yanında kabileler arası ilişkileri, siyasi ve idari yapıları, cezai müeyyideleri gibi sosyal, toplumsal yapılarının kısmen kutsallık rengine bürünmüş değerler dünyasının üzerine gelmiştir. İslâm “Vahiy” vasıtasıyla ve onu

Mütebahhir âlimlerimizden birisi olan Ebû Bekr Beyhakî, isteseydi müstakil mezheb sahibi olurdu denilen bir şahsiyettir. Ulemanın kendisini ve eserlerini ne kadar beğendiğine dair bilgiler, kaynaklarıyla birlikte eserin içinde zikredilmiştir. Her insan gibi Beyhakî de tenkid ve takdir ifadelerine muhatap olmuştur. Âlimlerin kendisi hakkındaki takdir ve tenkidine bakılırsa, takdiri daha çok hak ettiği buna mukabil tenkid edenlerin, Beyhakî’nin mezhebî, coğrafî, kültürel çevresini dikkate almadıkları, kendi a

Tıp sanatı olarak başlamış olan bu insani birikimin geçmişi, bu alanın hem öznesi hem nesnesi olan insanın tarihi kadar eskidir. Çünkü tababetin kadim serüvenine genel (panaromik) olarak bakıldığında görüleceği gibi, bu branş insanoğlunun dertlerinin ve acılarının tarihidir. Sadece tarihi değil aynı zamanda tarifidir. Tıp tarihinin başlangıcı hakkında sabit bir tarih verilemeyeceği gibi, buna kaynaklık teşkil eden bir tek vakadan da bahsedilemez. Ama kesin olan bir sebep veya tarihten bahsedilecekse, o da i

Tıp ve tedavi tarihçesinin bize sunduğu gerek dini-tıbbi kutsal metinlerde gerekse mitolojik malzemede Duanın, teşhis ve tedavi aşamalarında vazgeçilmez bir uygulama olduğu açıkça görülmektedir. Buna göre kadim düşünce, inanç ve medeniyetlerde tıbbın ve buna bağlı olarak hekimlerin hastalıkları teşhis ve tedavi becerileri, kullandıkları yöntem ve tekniklere yüklenen ezoterik anlam yanında, ilaçların şifa kudreti, özellikleri, hazırlanışı ve hastaya sunuluşu bakımından da fizik ve akıl ötesi inanç ve tasavvu

Elimizdeki çalışmanın ilk kısımlarında, İslam öncesi Araplarda hastalıklar için alınan önlemlere veya ferdin hatalanması sonucunda şifa için başvurulan çarelere atıflar yapılmıştur. Hz. Peygamber, insanları, her ne sebeple olursa olsun şirkten uzak tutmayı gaye edinerek, kavramsal olarak ayrı olsa da kendisine tebliğ ettiği ilahi dinin ve vahyin ışığında Rukye (okuyarak tedavi) geleneğini, bazı ayet ve surelerle ya da bunlara uygun şahsi dua lafızlarıyla yenilenmiş, tabir caiz ise, cahiliye Rukyesini arıtm