Burada bahsedilmesi gereken bir hususta İbn Abdilber rahimehullah’ın, bu kitabında üç
imamın biyografisiyle sınırlı kalıp, bunlarla beraber Ahmed bin Hanbel rahimehullah’ın
zikretmemiş olmasıdır. Ahmed bin Hanbel, İbn Abdilber döneminde, öncesinde ve
sonrasında doğuda ve batıda tanınmış kendisine tabi olunan dört imamdan biridir. İbn
Abdilber, bu kitabında Ahmed bin Hanbel’den bahsederken yalnızca İmam Şafiî’nin
ashâbından olduğuna dair kısa ek bir bilgi olarak vermiştir:
“Bağdat’ta İmam Şafiî’den ders alan, onunla aynı mecliste bulunan ve onu tercih
edenlerden biri de: Ebu Abdullah Ahmed bin Hanbel’dir… Onun, ilimde ve hadisteki
konumu malumdur.
O, hadiste insanların imamıydı. Vera sahibi, hayırlı, faziletli, abid, sünnete sımsıkı sarılan,
bid’at ehline karşı sertti. Allah Resulu aleyhisselamın hadislerini en iyi bilendi. İmamı
olduğu hadis ehli
mezhebine göre fıkıhta tercih yapardı. Sadece İmam Şafiî’ye bağlı kalmadı.
Buradan da anlaşılıyordu ki İbn Abdilber, İmam Ahmed’i hadiste imam, fıkıhta tercih
yapan biri olarak görüyordu. Daha önce İmam İbn Cerir et-Taberi de (Ö. 310) aynı şeyi
yapmış “İhtilafu’l
Ulame/Âlimlerin İhtilafı” adlı kitabında İmam Ahmed bin Hanbel’in ihtilafını
zikretmemiştir. İbn Abdilber der ki, İbn Cerir kitabınd Ahmed bin Hanbel’in ihtilafını
yazmamıştır. Çünkü İmam Ahmed, muhaddistir, fâkih değildir. Bu iki âlimden sonra gelip
de aynı görüşte olan birden fazla âlim vardır.