İşte bu vakit kolu kanadı kırılıyor günün
bir halk, şarkısını gömerken toprağa.
Çırpınıyor avucumda göğsünü yırtıp
arzın o milyon sesli mızıkası.
Kıyamet gibi hep ölü çocuklarla tanışmaktan
korkuyor oğlum gözlerini kapatıp.
Duruyor her yerde rengârenk, cıvıl cıvıl
eliyle koymuş gibi bir ölüm atlası.