Mahur Beste, kahramanı Behçet Bey’i bir yerde
bırakıp bambaşka ilişkilerin ağına açılan
hikâyesiyle, Tanpınar’ın, tamamlanmamışlık
üzerine kurduğu evreninin ilk romanıdır. Osmanlı
toplumunun çözülüş yıllarının krizlerini, katmanlı
arka planlarla birbirine bağlayan özelliğiyle,
Tanpınar’ın bütün romanlarının yapısına ilişkin
işaretler verir. Babalar ve oğullar mitosundan
hiç de uzak düşmeyen bürokrasi çatışmalarının
ortasında, kırık bir aşkın ardından bestelenen
Mahur Beste vardır. Tanpınar, bu bestenin
ardındaki trajik hikâyenin talihini daha sonra
Huzur ve Sahnenin Dışındakiler romanlarının
kahramanları üzerinde bir hayalet gibi
dolaştıracaktır. Böylelikle, ne kahramanların
hikâyesi orada son bulacaktır ne de içine
doğdukları medeniyetin nihayete ermeyen
açmazları…
Mahur Beste, bitmiştir; bitmeyen bütün
hikâyeler gibi…