İnsanlığın Bir Dünü, Fatih Baha Aydın’ın üçüncü romanı. Önceki eserlerinde varlığın sancısını çeken, var olmak kaygısıyla kendi yok oluşunu hazırlayan insanların hikayesini anlatan Aydın, bu kez doğrudan yokluğun izini sürüyor. Bir kıyamet sonrası anlatısı olan İnsanlığın Bir Dünü, uzak bir galaksiden gelen “uzaylı” bir sosyal bilimcinin, harabeye dönmüş İstanbul’da yaptığı kazılar neticesinde oluşturduğu insanlık anlatısını merkeze alıyor. “İnsan nasıl yaşadı, nasıl öldü?” sorularının peşinden giden “uzaylı”, duvar saatlerine, düğün saraylarına, mezar taşlarına ve sokak yazılarına bakarak insanlığı anlamaya çalışıyor.

Kara mizahın keskin bıçağını kullanmaktan geri durmayan İnsanlığın Bir Dünü bir ağıt mı, bir alay mı, yoksa kıyamet sonrası dünyaya gelip gördüğü her şeyi yanlış yorumlayan uzaylı bir sosyal bilimcinin hezeyanları mı?

Fatih Baha Aydın, varoluşun ve yok oluşun sınırında gezinen eserinde, edebî türün de sınırlarını zorlayarak insanın olmadığı bir dünyada insanı anlatıyor. Ve insanlık, kendisinden geriye kalmış birkaç dizeyle yankıyor:

“Yine kamyonlar kavun taşır

Fakat içimde şarkı bitti.”



İnsanlığın Bir Dünü: Bir sonun değil, bir yokluğun anlatısı…