Öteden beri beşerin temel sorunlarından biri insanı ta¬nımak olmuştur. İnsanoğlu, vasf (tanımlama) ve tavsiye olmak üzere iki açıdan ele alınmış ve bu iki mihvere göre ta¬nımlanmıştır. Vasf etmek adını taşıyan birinci eksende insanın mahiyeti, özellikleri ve bilfiil sıfatlarına tevec¬cüh edilir. Tavsiye açısından ise; insanın ne olması ge¬rektiği göz önünde bulundurulur. Diğer bir tabirle insa¬nın yeteneği, gücü ve insan oluşu dikkate alınarak insan-ı kâmilin tanımı yapılır. Her mektep (ekol) ve ideoloji insan-ı kâmili değişik boyutlarıyla ele almıştır. Nitekim insan-ı kâmil için farklı tanımlar sunarak, onun kıstas ve ölçü¬sünü göstermeye çalışmışlardır ki böylece insanlar da ona tabi olarak kemal yoluna ayak basıp göreceli yete-neklerini geliştirebilsinler. İslam dini de diğer dinlerde olduğu gibi insan-ı kâmil için özel bir mevki benimse-miştir. Allah Teâlâ Kuranda onu kendi halifesi olarak tanıtmış ve insanlar için örnek göstermiştir. İslam mutasavvıfları da Kuranın bu ince manala¬rına te¬veccüh ederek insan-ı kâmili Hazreti Hakkın tam bir tecellisi, isim ve sıfatlarının mazharı bilmiş ve aynı za¬manda Onu tanımayı, Allah Teâlânın zatını tanı¬manın mukaddimesi olarak algılamışlardır.Muhammed Emin Sadıkî de bu eserinde insan-ı kâmili, bazı İslam mutasav¬vıfları ve özellikle de İmam Humeynînin düşüncele¬rine göre incelemeye çalışmıştır