Abdullah b. Ravâha, Cahiliye ve İslâm dönemlerinde yaşamış muhadram şairlerdendir. Abdullah b. Ravâha ismi daha çok II. Akabe Biatı’ndan sonra gelişen olaylarla birlikte anılmaktadır. Nitekim Allah Resûlü ile karşılaştığı günden itibaren hicretin VIII. yılında Bizanslılarla Müslümanlar arasında meydana gelen Mu’te Gazvesi’nde şehit düştüğü son ana kadar Allah Resûlü’ne hemen her aşamada eşlik etmiş ve düşman karşısında kılıçla olduğu kadar söylediği şiirlerle de Allah Resûlü’nü savunmuştur. Dünyaya meyletme

Ka‘b b. Züheyr, Allah Resûlü’nün heybetli duruşu karşısında duygularını dizelere döker ve şunları söyler: لَقَد أَقُومُ مَقَاماً لَوْ يَقُومُ بِهِ أَرَى وَأَسْمَعُ مَا لَوْ يَسمَعُ الْفِيلُ لَظَلَّ يُرْعَدُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ لَهُ مِنَ الرَّسُولِ بِإِذْنِ اللَّهِ تَنْوِيلُ Öyle bir makamda durmaktayım ki şu an, yerimde olsa şayet/ Ve gördüğümü (görse) duyduğumu duysa (koca bir) fil/ Titrerdi (korkudan) her daim. Ve bu makamda o koca fili ancak/ Peygamberden gelecek bir af kurtarırdı Allah’ın izniyle.

Günümüzde kimi yenilikçiler, Batıdaki edebiyat akımlarındaki bazı olumsuzlukların arkasına sığınarak modernizm adına tarihsel, kültürel, millî ve dinî değerlere dil uzatmayı gaye edinmişlerdir. İslâm’a göre insan, hayat ve kâinat olgularının dışına çıkarak hayatı anlamsız bulmuşlar ve her şeyde bir keşmekeşliğe gidilmesini istemişlerdir. Böylece çalışmalarında karamsarlık, endişe ve melankolizm dolu psikolojik öğeler ile, nefret, topluma karşı yabancılaşma, geleneklere baş kaldırma, ahlâk dışı ilişkileri ta

Suyu emen mazgallarda Bütün kirleri topluyor masumiyetim Çiziktirdiğim kâğıtlar kaderimi sırlıyor Bekledikçe gelmeyeceği kesinleşenler Bekledikçe güç toplayan acı Bıraktığı anda gidecek korkusuyla Birbirine sıkıca sarılan insanların ağrısı Bu kadar nefesi süsleyen Allah’ım Herkesin zamanla birbirine benzediği Silinmiş yüzler mahşerindeyim Huzurunda iki büklüm dönen dünyanın yanlışı ben miyim Beni hatırlat serinliğe Allah’ım Bir istasyonun sıkıntısında gördüğüm hata Bana mı aitti yoksa Aynı hat

1950'lerden bu yana edebiyat dünyasında görünmeye başlayan Ahmet Oktay, gençlik yıllarından itibaren kendini Marksist bir çevrede bulur. İlk şiirlerinde toplumcu gerçekçiliğe sıkı sıkıya bağlı iken özellikle 1960'lardan Marksist estetiğe yönelttiği kuramsal eleştirilere gündeme gelir. Altmış yıllık yazarlık hayatına 56 kitap sığdıran yazar, sadece şiirleriyle, değil entelektüel kimliğiyle de Cumhuriyet dönemi edebiyatının önemli isimlerindendir.