Harem kitabının önsözünde bu eserleri neden yazdığımı açıklamaya çalışmıştım. Bu kitapta, onlara ek olarak şunları da öne süreceğiz. Osmanlı padişahlarının kadınlarını, ikballerini ve kızlarını içine alan müstakil bir eser yoktur. Bunlar hakkındaki bilgilerimiz, Mehmed Süreyya Bey'in Sicilli-i Osmanî'sinin I. cildinde verdiği bilginin ötesine pek geçmemektedir. Hâlbuki Osmanlı Hanedanı'nın tarihçi için, padişahların evi sayılan haremin ve haremde yaşayanların genel durumlarını padişahın devlet adamlarıyla m

Türklerin İslâmlığı kabul etmeleri Uzak Doğu uygarlığından ayrılarak Orta Doğu uygarlığına girmeleri demekti. Böyle cihan çapında cephe ve istikamet değiştirmek Türk ulusu için çok hayırlı bir iş olmuştur. Çünkü Avrupa'ya giden Türkler orada birtakım devletler kurdular, fakat bir süre sonra benliklerini kaybettiler, eriyip gittiler. Halbuki orta yolu dediğimiz Horasan ve İran üzerinden İslâm dünyasına gelen Türkler hiçbir surette millî benliklerini kaybetmediler. Tersine çok vatansever bir millet olarak Tür

Harem, dünya ile ilgisini kesmiş yasak bir şehirdi. Harem hakkında dışa sızabilecek malûmat harem ağaları ya da içerde yaşayan kadınlardan elde edilebilirdi. Fakat tarihin şahadetiyle de anlaşılıyor ki, ne haremden çırak edilenler, ne de harem ağaları haremin mahremiyetine gömülen haber ve malûmatı dışarıya sızdırmışlar, görüp işittiklerini içlerine hapsetmişler ve onlarla birlikte öbür dünyaya göçmüşlerdir. Şayia, rivayet kabilinden duyulan haberleri ise çok dikkatli ve ihtiyatla kabul etmek lâzımdır; hare

Sultan Mahmut, Hasodada ve Babüssaadenin önünde bu tahta oturmuş, bayram tebriklerini kabul etmişti. O günleri hatırladı, tebessüm etti, eliyle okşayarak yanında bulunan diğer tahtı seyre başladı. Bu Osmanlı Sarayının en değerli ve san'atkârane yapılmış tahtı idi. Denildiğine göre bu tahtı, Türk-Hint san'atçıları Şah İsmail -bugünkü tarihçilerin çoğu bunu kabul etmiyorlar- için yapmışlardı. Yavuz Sultan Selim Çaldıran savaşında harp ganaimi olarak almış, hazinesine koymuştu. Yuvarlaktı, ortasında bir minder

Osmanlı İmparatorluğunda türeyen Celâliler ve Eşkiyalar hakkında henüz derli toplu bir eser yazılmamıştır. Fakat muhtelif yerlerde ve zamanlarda ayaklanan Celâlilere ve Eşkiyalara dair eserler yayınlanmıştır. Osmanlı İmparatorluğu'nda türeyen Eşkiyaları öğrenmek için, birer birer; vakanüvis tarihlerini ve hususî tarihleri taramak ve incelemek icabetmektedir. Vakanüvis tarihlerinde XVI., XVII. ve XVIII. yüzyıllarda ayaklanan Eşkiyalara dair oldukça önemli bilgiler vardır. Fakat iş XIX. yüzyıldaki Eşkiyalara

Padişahın haremine dahil kadınlar, çok sıkı bir disiplin altında yaşarlardı. Dairelerinde böyle kapalı yaşadıkları gibi, gezinti ve göçlerde de bu hususlara çok dikkat ederlerdi. Babüssaâde'den ayrılınca da perdeleme ve maskeleme siyasetine ehemmiyet verilirdi. Binecekleri araba ve kayıklar, kat kat örtülerle, kafeslerle donatılır, içeridekileri göstermeyecek şekilde yapılırdı. Kadınların vardıkları yerde de haremağaları tarafından çok sıkı tedbirler alınır, yabancılar tarafından görülmemeleri sağlanırdı.