Ramazan Dikmen Kıyıya Vuranlar ve Afife Abla'nın İncileri adıyla kitaplaşan öykülerinde, bireyciliği ironi ve siyasal eleştiri aracılığıyla mevcut toplumsal yapının temel göstergesi olarak işlemiştir. Nitekim kendisi de Benim hikâyelerim kekin içindeki üzümler ya da pastanın üstündeki (çoğu garnitür olsun diye konulan) vişneler, çilekler gibidir. Önemli olan üzümler, vişneler, çilekler değil pastanın kendisidir. Başka deyişle, birincil önem kahramanların değil hikâyenindir. Çevresiyle, ortamıyla yansıttığı

Ramazan Dikmen Kıyıya Vuranlar ve Afife Ablanın İncileri adıyla kitaplaşan öykülerinde, bireyciliği ironi ve siyasal eleştiri aracılığıyla mevcut toplumsal yapının temel göstergesi olarak işlemiştir. Nitekim kendisi de Benim hikayelerim kekin içindeki üzümler ya da pastanın üstündeki (çoğu garnitür olsun diye konulan) vişneler, çilekler gibidir. Önemli olan üzümler, vişneler, çilekler değil pastanın kendisidir. Başka deyişle, birincil önem kahramanların değil hikayenindir. Çevresiyle, ortamıyla yansıttığı (

Son dönemlerde dikkatlerden kaçmayan bir olgu var: Bu topraklar üzerinde yaşayan Müslümanların edebiyata ilgisi büyüyor. Edebiyat üstüne kafa yoran, edebiyatla ilişkisini daha bir koyulaştıran Müslüman okuyucuların sayısı gün gün artıyor. Sürecin öbür yönündeyse Müslümanların edebiyata ve onun temel girdilerinden sayılan kültüre değgin faaliyetleri git git yoğunlaşıyor. Müslümanların çıkardığı dergiler çoğalıyor. Dergilerle birlikte yeni yeni isimler, yeni yeni ürünler çıkıyor okuyucunun karşısına. Bununla