Başka türlü birşey benim istediğim, Ne ağaca benzer, ne buluta benzer; Burası gibi değil gideceğim memleket, Denizi ayrı deniz, havası ayrı hava; Nerde gördüklerim, nerde o beklediğim kız, Rengi başka, tadı başka.

Yunani Bir Sone Dün birden cehenneme döndü cehennem Persefone yerzüne göçtüğünden Sonbaharla dönsün de bak göreceksin Hades nasıl cennet olacak yeniden!

Ben bir aşk değirmeniyim Şiirler öğütürüm Ayça Parkı'nda Çocukları havada fır döndürürüm kollarımla Paydostan sonra Donkişot'u görürüm rüyalarımda

Bir Siyasinin Şiirleri, hapisteki Can Yücel'in, dışarıdaki Can Yücel şiiriyle tutarlı bir bireşimidir. Nitekim şair, bu kitabında hapishaneden dışarıdaki ve içerideki yaşama dönük izlenim, gözlem duygu ve düşünce birikimini, kendi politik kimliğini de sorgulayarak aktarır. Tarihsel olaylarla günlük olayları iç içe işler. Güncelliğin gerekliliğine inanmakla birlikte kesin günceli arayan yiğitlemeler yazmaktan sakınır. Bir Siyasinin Şiirlerinin ana teması güncel olmakla birlikte, günceli taşlama yüklü bir anl

Başımın üstünde şemsiye Yerde yapraklar Fısıltılar akıyordu ayaklarımın arasından Kapattım şemsiyeyi bir yıldız düştü

Bir yelkenli bayrağı al - Mor da olabilir - Almış yaprağına rüzgârı Rumca bir şarkı patlatıyor Denizin gözüne gözüne

Can Yücel'in dilinden, dünya şiirlerinden seçmeler... Can yücel, kendi şiirini söyler gibi çevirmiş bu Her Boydan şiirleri. Ha sen söylemişsin ha ben der gibi. İnsanın insanla kaynaşması her zaman güzeldir, şairin şairle kaynaşmasında bir başka sıcaklık, bir başka aydınlık oluyor: bir dille iki dilin tadını almak, bir canla iki canın sevincini duymak gibi bir şey. Bu cömert kaynaşma, bu dünyanın türküsünü benimseme gücü yok mu -ki Can Yücel'de var- o şairi şair eden tılsımı onda aramalı. -Sabahattin Eyüboğ

Bu kitaba adını ben Güneşle Kalkmak koyacaktım Ama gece on, hal, terler fışkırıyor terimden Dayanamıyorum sıcağa Ben ki gençliğimde Mozambikte, Angolada döğüşmeği kurmuştum Çiçekleri geride bırakmaktan korkuyorum kururlar diye Rüzgâr kalleşlik etti inmez oldu gerillam düzlere Yoksa Kuzguncuka göçeceğim Şehir gerillaları üzerine konuşmak için

Can Yücel, kişinin imgesini onunla girdiği içsel ve izleyenlerce her zaman anlaşılmayan bir diyalogla kendisine (üstelik en olmadık yerinden) doğurtabiliyordu... Birine adanmış ya da birini anlatmak için yazılmış bu şiirleri okurken bütün bu özellikler düşünülürse alınan zevk, olağanüstü olacaktır. Herhangi bir insanın, tanımlı varlığı ile imgesi arasında bir çelişki olması Can Yücelin gözettiği bir mizah ilkesidir. Ancak pek çok şiirinde bu ilişkiyi keskin bir karşıtlık olarak yorumlamaz. Aksine, imge ve v

Başımın üstünde şemsiye Yerde yapraklar Fısıltılar akıyordu ayaklarımın arasından Kapattım şemsiyeyi bir yıldız düştü

Kitâbesiz Seng-i Mezar Deniz moruna kattı beni Getiriyor götürüyor Zifirî bir lâciverdiye doğru Dalgalar ki yavaşlayan darbeleri kalbimin Vuracak ve duracak elbet o ziftli kıyıya Usuldan usul çırpıntılar halinde

Ne yaman çiğköfteymiş ki bu ölüm Şalgam suları iniyor şakaklarımdan ben hala susuyorum Gözlerimle taşlarcasına bir kör kuyuyu... Nerde kaldı bire saka kuşu Su gibi bildiğin o su kasidesi?

Öztanım Ben bir aşk değirmeniyim Şiirler öğütürüm Ayça Parkında Çocukları havada fır döndürürüm kollarımla Paydostan sonra Donkişotu görürüm rüyalarımda

Dün birden cehenneme döndü cehennem Persefone yerzüne göçtüğünden Sonbaharla dönsün de bak göreceksin Hades nasıl cennet olacak yeniden!

Bir yelkenli bayrağı al - Mor da olabilir - Almış yaprağına rüzgârı Rumca bir şarkı patlatıyor Denizin gözüne gözüne

Bir Siyasinin Şiirleri, hapisteki Can Yücelin, dışarıdaki Can Yücel şiiriyle tutarlı bir bireşimidir. Nitekim şair, bu kitabında hapishaneden dışarıdaki ve içerideki yaşama dönük izlenim, gözlem duygu ve düşünce birikimini, kendi politik kimliğini de sorgulayarak aktarır. Tarihsel olaylarla günlük olayları iç içe işler. Güncelliğin gerekliliğine inanmakla birlikte kesin günceli arayan yiğitlemeler yazmaktan sakınır. Bir Siyasinin Şiirlerinin ana teması güncel olmakla birlikte, günceli taşlama yüklü bir anla

Göztaşı bir çift göztaşı, Aldı gitti o kısrak gözlerini, Yetiş, dedim, yetiş, müneccimbaşı! Kaldırmadı bile başını bilardodan, O mavi, o nehir, o ben ve o kız yokmuş gibi.