“Hikâyesi olmayan bir şey var mıdır? Havaya bırakılan bir soluğun, hatta o soluğun her bir zerresinin bir hikâyesi yok mudur mesela? Her soluğun yüklendiği, ciğerden çıkarıp havaya teslim ettiği, esintilerle dört bir yana uçurduğu bir duygu ve o duygunun da bir hikâyesi yok mudur? Göğüsten bir ah ile mi yoksa bir oh ile mi çıktığını düşündüğü andan itibaren hikâyecinin zihni, o soluğun hikâyesini kurgulamaya başlar.” Bir kadın ve adam, karıncalar ve kurbağalar, yazarlar, çocuklar; caz, Latin edebiyatı, tret

Çöp işte deyip geçenlerden misiniz? Atan kişiyi düşünenlerden mi? Yoksa o çöpe hikâye yazanlardan mı? Bir atık toplayıcısının gözünden 1980'li yılların Türkiye'sine bakıyoruz. Bulduğu bir kaset ve onun için yazdığı bir hikâyeyle... Nasıl bulmuştu bu kaseti, neydi içindeki?.. Bir çocuğun sesi mi? Çocuk yıldızın doğuşu, yükselişi, yok oluşu... belki de bir dönemin... Şimdi söyle ey okur! Hazır mısın, bunları yazan anlatıcının yazma serüvenine şahit olmaya? Hesap görülmüştü. Toplanmış, çıkarılmış, çarpılmış, b

"Nihayet kâğıdın beyazına daha çok beyaz, mürekkebin siyahına daha çok siyah katmaya geldi zaman. Meramım şu ki yazmanın beyazına biraz daha beyaz, siyahına biraz daha siyah katmak. En başından beri inandım kelime ve cümlelerin de bir kaderi olduğuna ve kaderlerimize merbut olduğuna. Taşa kazınan cümleler olduğu gibi toza toprağa karışıp kaybolanları da vardır hatta yazılıp unutulanları da. Ne hazin ve kabulü zor bir kader! Unutulmak! Ardımda bırakacağım bu kelime ve cümle istiflerinin savrulup unutulmayaca

Empatiden yoksun bir dünyadır tam da bugünün dünyası. Birbirini anlayamama, kabul etmeme, bencillik, gösteriş, sevgisizlik, var olanın varlığını devam ettirme istek ve hakkına saygısızlık ve dahası tahammülsüzlüğün hem faili (öznesi), hem mef'ulü (nesnesi) zavallı insanoğlunun elinde zehirlenen bir hayat ve hırsla tüketilip tahrip edilen bir dünyanın tam ortasındayız. İmar edeyim derken yıkan, yaşatayım derken katleden, gücü yetse evrenin dört bir yanına çılgınca ve bencilce saldıracak bir var