hüznü yola koydum şimdi yüreğime varsın diye arzı yararak hüznümle beslediğim bir karanfil ahımın gölgesinde bir yiğit susması gölgelerin dile gelmesi ondan alnımı yıkadı bir el, gök kokuyordu kalbimi yunan suda bir ulvîlik vardı kederimi kan rengine boyayan düşte sessizlik göz yaşımdan beslenen seherde ince bir sızı yârdı çöl, ne yana baksam çöl susuzluk, nereye uzansa fikrim yorgunum ve anlamsızım terk edin bu gemiyi siz de terk edin sonsuz çölleri bırakın bana çocuklara sızımı bırakın sevsinler diye a