Gene hatırladım kanlı sahrayı Aman Celal Abbas gitme Fırat'a Ağlattılar Fatıma tû Zehrayı Aman Celal Abbas gitme Fırat'a Gel ayrılma bizden Zeynep ağlıyor Feryadları sinemi dağlıyor İbni Ziyad yollarını bağlıyor Aman Celal Abbas gitme Fırat'a Ali Ekber habersiz gitti Fırat'a Affet günahımızı geldik mürvete Taze gelinler eremedi muradına Aman Celal Abbas gitme Fırat'a Aşık Bektaş der halımız yaman Yetiş carımıza el aman aman Göklerde yükseldi ah ile figân Aman Celal Abbas gitme Fırat'a AŞIK GARİB BEKTAŞ

Hiç bir kalemin mürekkebi Fatma'nın bedenini yıkarken Ali'nin yakıcı gözyaşları gibi olamaz. Alevî tarihinin alnında bu denli derin buruşukluklar yaratan şey de bu dertlerdir. Bu dertler söylenebilecek dertler değildir, açıklanabilecek dertler değildir, tasvir ve tasavvur edilebilecek dertler de değildir. Dert çok derin olduğunda yaraya benzetirler ve eğer yara çok fazla yakıcıysa onu da ateşe benzetirler. Hangi ateşin harareti Ali'nin yirmi beş yıl gözde diken boğazda kemik sessizliğinde çektiği gönül yang