Allah'ım, sen biliyorsun ki, bizim tarafımızdan gerçekleşen kıyam, saltanat için yarış ve değersiz dünya mallarından bir şeye ulaşmak için değildir. Senin dininin nişanelerini (öğretilerini) göstermek, beldelerini ıslah etmek, mazlum kullarına emniyet ve güvence kazandırmak ve İslam'ın farzlarına, Resûlullah'ın sünnet ve hükümlerine amel olunması içindir. İmam Hüseyin (a.s.)

Resûl-i Ekremin kutlu doğuşuyla birlikte temiz olmayanların yüksek semâvî bilgilere uzanan eli kesildi ve engellerin, yol kesenlerin ortadan kalkmasıyla Onun semâvî talebeleri için, ledünnî ilimlerden faydalanma zemini oluştu. Dolayısıyla, O, ümmîlere, içlerinden, kendilerine âyetlerini okuyan, onları temizleyen, onlara kitabı ve hikmeti öğreten bir peygamber gönderendir (Cuma: 2) ayeti üzerinde düşünerek anlıyoruz ki, Yüce Allah, dünyanın bütün ümmilerinin (insan ve insanın dışındakilerin) arasından Resûl-

Bir Müslüman Rabbine ibadet etmekle yükümlüdür. Bu yükümlülüğü yerine getirebilmek bağlamında iki tür tavır ve bakış açısı gelişmiştir. İlki, Allah Teâlâ'nın Müslüman'a farz kıldığı ibadetleri bir angarya, bir sorumluluk ve yapılması gereken bir zorunluluk olarak gören tavırdır. Öncelikle şunu söylemek gerekir ki, böyle bir bakış açısı insanı, Allah Teâlâ'yı hikmete mugayir şekilde emir ve nehiyler verme, temeli bulunmayan ibadetleri kullara yükleme anlayışına götürür. Halbuki Yüce Allah kula eziyet etmekte