düşünme makinemi kapattım, burdan sonrasını hiçbir aletle geçemezsin, dedi derviş. gerisini getirmedi. pekala tenimin içine, etimin geçirgenliğine kaptırabilirim kendimi bu da bir hayat. düşünme makinem sırtını delirme çizgisine verip hakikati başka kelimelerle dolaşmayı tercih etti. kimseye çatmamak için herkes gemi inşa edebilseydi iblis derdinden tövbekar olurdu. iş, yaradılış sözleşmesi bitene kadar insanlık sınırlarını koruyabilmekte.

Sen demişsin gibi söylüyorum: her belâ kendi iblisini tecrübe eder ve nazlar, şımartır hafriyat kalp huyunu