Tasavvufun manası gitti, ismi kaldı. Hakiki sûfîlik kayboldu, onun yerini şekilcilik aldı. Hal itibariyle büyük olan kimse, tedris ettiği ilim (ilmü'd-dirâse) ile veraset ilmini şahsında toplayan kimsedir. Nitekim şöyle denilmiştir: Her kim ki bildiğiyle amel ederse Allâh da onu bilmediği bir ilme varis kılar (öğretir). Bu ilme varis olabilmek için zâhirî ilimle (ilmü'd-dirâse) amel etmek şart kılınmıştır. Bu ilim, okuyarak öğrenilen (kesbî) ilimdir. Bu ilim, tevhid (akaid) ilmini sağlamlaştırdıktan sonra,

Araştırma konumuz Nehcü'l-belâğa, hicrî beşinci asrın başında (400/1010) Şiî bir âlim olan Şerîf Radî (406/1015) tarafından yaklaşık on beş yıl süren bir zaman diliminde tamamlanmış olup, Hz. Ali'nin hutbe, mektup ve sözlerini ihtiva etmektedir. Hz. Ali'ye nisbet edilmesi sebebiyle, zaman içerisinde büyük bir şöhret kazanmış ve üzerine onlarca şerh yazılmıştır. Nehcü'l-belâğa her ne kadar Şiî fıkhında dayanak kabul edilen bir hadis kaynağı değilse de, en az Şiî hadis kaynakları kadar rağbet görmüş ve şöhret