Değişen bir şey yok. Hiç yok. Sadece şekil değişiyor. Biçim. Biçem. İlk insandan bugüne hep var. Değişmedi. Ama yapılan yer, mağara duvarından tuvale geçti. Renk değişti, fırça değişti, malzeme değişti. Edebiyat tarihçisi bunun için tarihini eserlerin içeriği üzerine değil biçimi üzerine kurar. Evlilik, yemek, barınmak, çocuk sahibi olmak… Bunlar değişmiyor. İlk insanın psikolojisi ile bugünkü arasında fark yok. Onların çektiği de üzüntü, bizim çektiğimiz de. Ama dile getirişlerimiz başka. O, değişmiş.Necat

Ev bizimdir. Sokak gürültü. Boğar. Boğar, evimize koşarız. Hatta odamıza. Odamız yoksa geceleyin yatağımız olan kanepe de, yemekteki sandalyemiz de iyidir. Avutur. Isıtır. Fakat komşunun dikenli bir sözü olur ya da tatsız bir haber alırız telefondan yahut ne bileyim günlerce yağmur yağar, kar kapar yolları yahut da siyaset hırçınlaşır, sokağa taşar, koştuğumuz ev cendereye döner, aynaya maynaya bakmadan ilk fırsatta dışarıya atarız kendimizi. Kaçarız. Evden kaçarız. İnsani her halin yaşamın bir parçası ol

İki Dil, İki Hayat akıcı ve anlaşılır anlatımından güç alarak sade dil ile arı dil arasındaki farkı bütün detaylarıyla anlatmak üzere okurun karşısında. Sade Türkçe ile Öz Türkçe'nin alt yapısını oluşturan sosyal, politik, kültürel gerekçelere de tek tek değinen Necati Mert, iki dil arasındaki farklılığın tarih içindeki yerini ortaya koyuyor.

Necati Mert'in Bütün Öyküleri'nin ikinci cildinde yazarın 90'lı yıllarda yazdığı ve 1996'da Geceye Uçurulan Güvercinler ile 2002'de Gönüller Küçüldü adı altında topladığı öyküler yer alıyor. Kadın sabırlıydı. Her şeyin gönlünce olmasını bekler, beklerdi. İlk kez, beklediğimi oldurmak için ben de bir adım atayım, dem işti; demişti ya onu da atmış sürdürememişti. İç içe iki adamdan küçüğü: O benim Müzeyyen Abla'm! Laf söyletmem!' dedi. Büyük olan, dediklerinden utandı. (Ablasızdan) Eski hayat içinde yetişmiş,

Necati Mert'in Bütün Öyküleri'nin birinci cildinde yazarın 70'li yıllardaki ilk öykülerini içeren Gramofonlar, Radyolar, Teypler ile 80'li yıllarda yazdıklarından oluşan Minnacık Bir Uçurum yer alıyor. Fincanı ağzına götürdü Usta. (Vay dürzü! Ulan çarşının en yüksek ücreti sende! Daha ne istiyon? Ortağım mısın benim? Şimdi paçanı tutuştururum!) Höpürdeterek çekti fincanı. 'Dolaş dükkânları!' dedi, 'Kim fazla veriyorsa orda çalış.' (Göç Eden Çarşıdan) Kaybolan meslekler, eski çarşılar ve ufalan esnaf ve z

Zamansızlığımı seviyorum. Perdelerim hep açık. Sadeyim. Sadığım. Adını koymamışsam da yabancım değil bu dediğin. Neden 'Evet!' diyorum sana? Bundan. Kıyamet günü sen de oradaydın. Erkek benzerim gibiydin. Elinde ilk yardım çantan, yaralılara koşuyori biberin gazından, dumanından etkilenenlerle ilgileniyordun. Ne mecburiyetin vardı? O gün düştün içime 'İşte bir zamansız daha!' dedim. (Arka Kapak)

Sait Faik Adapazarlı. 2006, doğumunun 100. yılı. Adalı Sinağrit de öykücü ve yine bir Adapazarlı Necati Mertin bu yıl nedeniyle derlediği yazılarından oluşmakta. Yazılar sadece Sait Faik yazıları değil. Bir o kadar da sosyal, siyasal, kültürel tanımlar ve analizler. Yüzleşmeler. Açılımlar. Öyle ki memleket, taşra, merkez, edebiyat, öykü, şehircilik, tarih, iktidar, hürriyet, Ahilik, sol-sağ ile yüklü her biri. Yirmi beş yılın içinden seçilen yazılar oldukları için de yazıldıkları günlerin özel, yerel veya g

Öykünün geçmişi insanlık tarihi kadar eski. Tarihin bir çeşit minyatürü olan insan ömründe de gözlenir bu. Çocuk olsun, genç olsun, yaşını başını almış olsun herkes birbirine sürekli öykü anlatır. Ta Habil’den, Kabil’den beri de böyledir. Öyleyken öykü tekniği, öykü eleştirisi, daha kestirme bir dille: öykü üzerine kitap sayılıdır Türkçede. Düşündürücü, kaygı verici bir durum. Yazılanların el yordamıyla yazıldığını düşündürmekte çünkü. Elinizdeki Öykü Yazmak öykü üzerine bir kitap. Amacı öykü eşiğindeki gen