Erkam’ın sert bakışları, öfkeli yüzü, bağırması, haksız suçlamaları… Hepsi canımı yakıyordu ama sanırım kendimi kötü hissetmeme sebep olan, seneler öncesinde, ta çocukluğumda zihnime yerleştirilmiş bir cümleydi: “Yaramazlık yaparsan, seni kimse sevmez!” İnsan, hatayı üstüne almaya meyillidir. Bu tavrın altında, düzeltebileceğine, onarabileceğine olan inancı ve içinde hissettiği güç yatmaktadır. Ya o gücü harekete geçiren, doğruyu savunmada ona destek olan, o çabanın kılavuzu nedir? Çok zaman karıştırdığımız

Kötü görünüyordu. Seneler öncesindeki o dinç, o güzel yüz çökmüş, donuk bir hâl almıştı. Yatağının karşısındaki sandalyeye oturdum. Başımı kaldırıp bir müddet seyrettim onu. Sonunda yüzünü çevirip baktı. Konuyu açmasını istemediğim halde, yedi yıl öncesine gidip yıllardır duyduğu pişmanlıktan bahsetmeye kalktı. Onu durdurdum. Mutlu bir hayatım olduğunu söyleyip şifa dileyerek ayrıldım yanından. Yalan söylemiyordum. Aradan yedi kış geçmişti. Beni aldandığım hilelerden çekip kurtaran yedi şefkatli kış. Bu kad

Soğukkanlı fakat bitkin bakışlar var gözlerimde. Kurbanlarımın izini sürmek beni yorgun düşürüyor. Azabımı şiddetlendiri- yor aynadaki suretim; taşıdığım ruh, yüzümdeki solgun ifadeden tiksiniyor. Başımı çeviriyorum, halıda küçük bir hareketli- lik; usul usul yaklaşıyorum. Görmek istiyorum incecik gövdesinde korkunun izlerini. Sinsi hareketlerle onu nazikçe parmak- larımın arasına alıp avucuma hapsediyorum. Yumruğumla ezmeden önce, fısıldıyorum kulağına: Güçsüzlüğünün bedelini ödüyorsun."" Birkaç Tuhaf Gün