Ne savaşlar, ne düşen kentler, ne karmaşa, ne kaos hiçbiri, hiçbiri değil inceliğimin sebebi. Sanki yeryüzünde hiç kimse yok, bir tek ben varmışım gibi sanki ilk insanın yeryüzüne atıldığında duyduğu o gariplik, o yalnızlık, o şaşkınlık, milyarlarca insanın bilinçaltından geçerek gelip bende konaklamış gibi sanki bütün gövdem iyilikle yıkanmış ve her şeyi affetmeye hazır hâle getirilmiş gibi...Bugün inceyim...Ama ne yaşadığım dünyayla, ne öteki insanlarla ne de geçmişimle ilgili inceliğim. Sanki her şeyd

Ali Ayçil'in yeni kitabı Usta Konuşmak İstiyor çıktı. Ayçil'in, şiir ve hikâyeden beslenen kendine özgü deneme dili var. Usta Konuşmak İstiyor, şiddetsiz bir sarsıntı kitabı.Sayfalar arasında at yarışçısı Abdullah, asabi ressam Strauch, Yayla Vaizi, hükümdar Behram, Pedro Paramo gibi adamlarla da tanışacaksın. Akrabalarımdan az bir kısmı da olsa, onları bir araya getirdiğim için mutluyum. Bu, çocukken bütün yakınlarımızın evimizde toplaştığı, gülüşüp konuştukları bayram gününün mutluğuna benziyor. Ne yapars

Bir sabah dünya boşken kalkıp sordum kendime neyin var taşınacak? şu kırık dal sesinden şu tökezleyen ırmak gürültüsünden başka neyin var sen gidince aklı sende kalacak!

Ne etsem berabere bitmedi o yılgın maç Herkes bende kalanı küçük bir sıyrık sanır Sen aklıma düştükçe içim nasıl izdiham Terkedilmiş bir evin ilk günü kadar ağır

Sarraf Nizamattin'in küçük kızı babasının kalbine tutkundu. Onun, her bir mevsimde ayrı çarpan, ama her seferinde aynı kalmayı bilen bir kalbi oldu­ğunu biliyordu. Bu yüzden anlayışlı ve bilgeydi; bu yüzden katının karşısında yumuşak, uzağın yanında yakın, yalnızın arkasında yandaş gibi dururdu. Bir hakikat kendini ona açmadan, o asla önyargının patikalarında yürümeye kalkmazdı. Çift kanatlı kapı kendisi için çalınmaya başladığında, küçük kız, hiçbir beklentisi olmadan oturdu perdenin gerisine. Bu haliyle,

Bazen, tam gün ortasında bir şaşkınlık basıyor beni, bunu anlata­mam! Mesela, şehrin ayarını bozuyor cami bahçesinden sokağa sarkan güller; tesadüfen talandan kurtulmuş iki arkadaş gibi, bakışıp duruyoruz birbirimize. Sanki dünyaya gelmeden çok önce, hiç hatırlamadığım bir yerde, hafızamın kuytuluğuna atılmış bir düğüm çözülüyor bakıştıkça. Gök, benim o büyük şemsiyem gök, bakışlarımdaki hayret yüzünden uzayıp genişliyor; kendimi bir yabancı gibi hissediyorum onun altında. Belki de ben burada, diye geçiriyo

Ben o yenilgiyi sevdiğimde, içimde bir zafer şarkısı vardı. Bir bakış, simitlere, sıcak çaylara, işçi tulumlarına, dilenci ellerine yapışıp kalmış bir bakış, nereye gitsem, uzun kirpikleriyle peşim sıra ge­lirdi. Kimdi o bakışın sahibi? O çavdarları yeşerten ırmak; kırıkları onaran platin; budandıkça irileşen ağaç, bunaldıkça insanlara doğru kaçan haylazlık! İnsan dönüp çözülmüş bir yumruğa bakınca hemen anlardı, parmak uçlarında hâlâ şeritlerin, apoletlerin, kra­vatların, incinmiş bir gururun, terk edilmiş

Göğsümde koca bir gök taşırdım ben Çerçilerin boncuk sattığı çarşılardan Elimde atıp vurmaz bir sapan Avlanırdım hışmımdan nâçar düşmüş dallarda Ustam bazen çok uzak bir yerden gelsin diye Günün dalgın ipini dolardım makaraya Bir gün devrildi arastaya Kocaman, ağır gölgesi çınarın Benden kaçan onca kuş Meğer dallarına konarmış ustamın.

“İnsan dünyaya bulaştıkça, dünya insanın ruhunda izler bırakır. Bu dengesiz karşılaşma, sanıldığından çok daha ağırdır. İşte ben denemelerimde, insanın kendisini kuşatan dünyayla girdiği bu dengesiz ilişkinin haritasını çıkarmaya çalıştım” der Ali Ayçil ve Ceviz Sandıklar Ve Para Kasaları’nda, taşradan sonra kentle karşılaşan bir gencin dünyasına düşürdüğü notları paylaşır biz okuyucuyla… “Artık seni aramaktan vazgeçtim. Bunu bana “şiir” öğütledi. Yazdığım her şiirde, senin, yeryüzünde bir karşılığının b

Sur Kenti Hikâyeleri, Seyyah İbn Battutanın ömrünü adadığı yol serüveninde konakladığı Sur kentinde yaşanan birbirinden ilginç gizemli hikâyelerin kitabı. Ali Ayçil, Sır Kentinin Dilber Makbulesi, Bilge Mansuru ve Seyyah Battutanın gönlünü kaptırdığı, onu tutkusuyla bağlı olduğu yol serüveninden bir süreliğine de olsa alıkoyan güzel Mahinuru ve daha başkalarının hikâyeleriyle, okuru kentin gizemine ortak ederek merak ve heyecan içinde dolaştırıyor.

"Koltuğuma yaslanırken, ´şimdi ben bu otobüste, yirmi bir numaralı kendimin kâşifiyim,´ diye geçirdim içimden. ´Bilet kesen kadın, on iki saat boyunca uzaktaki bir şehre değil de, yalnızca uzaktaki kendime seyahat edeceğimi bilmiyor. Şu hiçbir yere kaydedilmemiş günlüğün yaprakları aralandıkça, bir kez daha, kurumuş bir çiçek gibi uyandığım, ruhumu insan içine çıkmaya ikna edemediğim sabahları hatırlayacağım. Anneme iyi bir oğul olup olamadığımı düşüneceğim sık sık; hiç fark etmeden ona nasıl da yabancılaşt

"Bazı kitaplar resmî geçide katılmaz." Geleneği bugünkü dile ustalıkla söyleten, çağdaş Türk edebiyatının en iyi kalemlerinden Ali Ayçil, okurları zamanda, mekânda, kitapların ve yazarların dünyasında bir yolculuğa çıkarıyor, hayatın sıradan görünen parçalarını mucizevi bir dille sunuyor. Föy metni; Geleneği bugünkü dile ustalıkla söyleten, çağdaş Türk edebiyatının en iyi kalemlerinden Ali Ayçil Yenilgiden Dönerkende okurları zamanda, mekânda, kitapların ve yazarların dünyasında yolculuğa çıkarıyor. Ye

Ali Ayçil, Doksan Kuşağı´na mensup bir şair. Dergâh´ın Türk şiirine armağan ettiği has şairlerden. Ayçil´in Türk şiir geleneğinin görkemine yaslanarak hiçbir şairden memba almadan kurduğu şiirlerinden örnekler Naz Bitti´de bir araya geldi. Ayçil´in dizeleri, şairin yaşadığı çağa tanıklığının izdüşümü mahiyetinde. Şiirlerini bizzat yaşayarak ve duyarak söyleyen Ayçil, hamasetten uzak durarak ve yer yer ironiye başvurarak hayatın bütün cümbüşünü; acıyı, sevinci, sevdayı, tarihi ve güncel olanı dile get