Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer (Şeyhân/Şeyheyn) Resûl-i Ekrem'i kendilerine örnek almaları ve ona sıkı sıkıya bağlı kalmaları, sadakatleri açısından sonraki dönemler için iyi birer rol model teşkil etmişlerdir. Her biri bir devlet başkanı olarak iki halife de dönemlerinde, büyük başarılara imza atmışlar ve istikrarı sağlamışlardır. Fitneye meydan vermemişlerdir. Takip eden dönemlerde ise iş başka şekil almıştır: Hz. Osman'a karşı başlatılmış olan büyük isyan ve daha sonra ortaya çıkan iç savaşlar nedeniyle İslam

Halife Osman'ın büyük bir iç isyan neticesinde öldürülmesi İslam tarihi açısından bir kırılma noktası teşkil etmiştir. İslam toplumu gerek bu isyan gerekse devamında ortaya çıkan iç savaşlar nedeniyle büyük sarsıntı yaşamış, ağır yara almıştır. Her ne kadar halife Osman döneminde bazı yanlışlıklar, haksızlıklar yapılmışsa da neticede halifenin elinde bir kırbaç vardı ve kırbacı ile insanları yola getirmeye çalışıyordu. Elinde kılıç yoktu. Fakat bu vahim ölüm hadisesi tüm kesimlerin kılıçlarını kuşanmalarına

Câhiliye dönemi Arap toplumu ahlaki bakımdan neredeyse tamamen tefessüh etmiş, değerler tümüyle çürümüştü. Bu yozlaşma ve çöküş Hz. Peygamber'in (s.a.v) dâvet ettiği yüksek ahlâki seviye ile asla uyumlu değildi. İçki, kumar ve zina çok yaygındı. Kabile asabiyetinden kaynaklanan zulüm, baskı ve zorbalık alıp başını gitmişti. Haksız kazanç ve gasp oldukça yaygınlaşmıştı. Güçlü güçsüzü, zengin fakiri eziyordu. Geleneği kutsayan ve işini zorbalıkla yürüten Arap câhiliye felsefesi ile hak ve adâleti esas alan, ş