Tevhid ilminden mahrum bıraktığımız evlâdımıza, bir ömür boyu çalışarak kazandıklarımızı versek dahi, o çocuğumuz mahşer günü, bu büyük dünyevî imkânları kendisine bıraktığımız için bizlere teşekkür etmez, bize Allah razı olsun. demez. Aksine yakamıza yapışarak Bana bu kadar servet yerine, tevhid ilminin dünya ve ahiretimi aydınlatacak olan nurlu yolunu niçin öğretmediniz? diye seslenir.

Bizler hakikatleri, hiçbir beşeri güç ve kuvvetten çekinmeden, korkmadan tebliğ etmekle mükellefiz. Tebliğ ettiklerimizden umduğumuz neticeyi alamayışımız bizleri, umutsuzluğa, arkasından da tebliği terk etme gibi bir hataya sürüklememelidir. Bilmelisiniz ki mucize gibi olağanüstü bir halle desteklenen nebi ve resuller bile körleşen gözleri açmak, kalpleri uyandırmak ve kulakların paslarını silmek için tebliğe devam ettikleri halde, insanların pek azı hariç çoğu sapıklıklarında ısrar ediyorlardı.

Allah Teala'dan öğrenilen bir şey insanı hakiki ilim, hakiki iman mertebesine ulaştırırsa da: kulun imanın sıhhat şartlarından biri olan yakin mertebesine yükselmesi, düşüncesine ve yaratılan varlıkları araştırarak kendisinde bir yakin hasıl etmesine bağlıdır. kul ancak o zaman taklidi imandan kurtulup, tahkiki iman seviyesine yani iman-ı hakiki makamına yükselmiş olur.