İbn Rüşd üzerine çalışma yapan herkes, "İbn Rüşd, din ve felsefe arasını uzlaştırıyor" iddiasında birleşmiştir. Ancak gerçekte İbn Rüşd'ün gayesi farklı bir şeydir. O, İslâm şerîʿatı ve felsefe arasında aslında bir zıtlık bulunmadığını ve uyuştuklarını kesin olarak ifade etmektedir. Bu da "uzlaştırma" anlamına gelmemektedir. Ancak O, kendisine göre esas teşkil eden bir husus üzerine yoğunlaşmaktadır: Felsefenin dayanmış olduğu burhânî söylem ile hedefi hakîkatin ortaya çıkarılmasından ziyade hasmı etkilemek

Yunan felsefesi İslâm dünyasına Abbasî Devleti'nin desteği ve çoğu gayr-ı müslim mütercimlerin gayretleriyle geldi. Bu geliş İslâm felsefesi adıyla o zamana kadar olmayan bir ekolü doğurduğu gibi kelâm ve tasavvuf başta olmak üzere diğer İslâmî ilim ve kültür birimlerini de büyük ölçüde etkiledi; bir kelâm felsefesi, bir tasavvuf felsefesi gelişti. Bütün bu gelişmeler sürerken felsefeye karşı küllî veya kısmî karşı oluşlar, tenkitler de vücut buldu. Gazalî felsefeye kısmî tenkitler yöneltti, fakat bu tenkit

İbn Rüşd, Bidâyetü'l­Müctehid'de, hem kitabın bütünü, hem de incelediği her bir kitap açısından, son derece sistemli bir yol izler. Her kitabın başında, ele alacağı konuları belirtir. Konuları işlemeye başlayınca, müctehidlerin ittifak ettiği noktaları belirterek söze başlar. Daha sonra da ihtilâf ettikleri meseleleri ele alır. İhtilâf edilen meselelerde, belirleyebildiği bütün müctehidlerin görüşlerini tasnifli bir biçimde sunar. Bu ihtilâfın sebebi klişesiyle, ihtilâflarının kaynağını belirtir. Her görüşü