... Bir garip yağmadı yağmur Yaz kuşları gitti Sarı solgun, bir güz Tarümar etti Bağı bahçeyi Çocuklar Saçları bir tutam sümbül Hüzünlü, ürkek Ovalar boyunca yoksulluğun kucağına Bağdaş kurup oturmuşlar Düşlerinde kekik Karanfil ve gül Yolları acı keser Bahçeler ayrılıktır Bir şiire yürür gönül Mısra mısra gurbet kokusu Yayılır damarlara ...

Karmaşık Günlerin Şiiri Gün ışımaya başladı karşı dağlardan Gün ışımaya başladı, köleler Çektiler hançerlerini Durdular sahipleri adına aydınlığa karşı. Bu kez inersek şehre Yağmur gibi inmeliyiz Rötatifler şehir eşkiyaları Geceyi kör-kütük geçiren fahişeler Uyurken.

Aşk bu Çocukluğun pembe bir düş gibi yeniden yaşandığı Güneşin ve şiirin, bahar sularının Akıp gittiği serin yıldızlı gecelerde Aşk bu, Varolmanın en akılalmaz kıvılcımı