Selçuklulardan itibaren gelip yerleştiğimiz bu topraklarda, yani Anadolu ve çevresinde yer alan topraklarda, yaklaşık bin yıldır yoğurduğumuz ve üst üste koyarak zenginleştirdiğimiz, kendimize özgü değerlerimizin ifadesi olan şiirler, hikâyeler, masallar söylendi, anlatıldı, yazıldı. Bunlar, bu topraklarda yaşayan insanların dünyalarını yansıtan, bize özgü metinlerdi. Zaman zaman yabancı sesler de duyulmadı değil ama insanımızın gönlünde yatan aslan her zaman var olmayı sürdürdü. O aslanın sesine tercüman o

Arkamı dönüp yürüdüm. Aydınlık geceydi hatırladığım. Dünya yeni bir oluşun eşiğindeydi sanki. Öyle hissediyordum, içim kıpır kıpırdı. Bir yanardağ kaynıyor ya da kabuk kırılıyordu. Coşkulu, güçlü bu çağrıyı ilk kez duyuyordum. Kararımı vermeliydim. Ne olacaksa olmalıydı. Biri suya atladı, yardım edin! diyen ses ayaklarıma dolandı. Durdum. Artık bu oyunlara son vermek gerekiyordu. Yardımcı karakter olarak yaşamaya devam mı edecektim yoksa hayatımın kahramanı olmayı mı seçecektim? Geriye bakma diye bir ses ge

Çile'yi ve Bir Adam Yaratmak oyununu birlikte düşünüyorum. Üstad'ın hayatının en önemli dönemecini simgeleyen, tespit, teşrih ve tasni eden bu iki eser, müthiş biçimde aklımı kurcalıyor. Üstad neler yaşamış, neler hissetmiş, hangi badirelerden geçmiş, hangi vartaları atlatmış; şiirden bunları devşirmeğe çalışıyorum. Cüce şair ve büyük sanatkâr kavramları kafamda dönüp duruyor. Bir tek mısraı bütün bir Türk şiirini kurtaracak kadar büyük bir şair olarak anılmakta iken daha, daha, daha büyük bir sanatkârlığa

Babamı Öldüren Şeyler, Mehmet Kahraman'ın üçüncü öykü kitabı. Yaşadığımız sıradan olaylar onun öykülerinde etkileyici bir yapıya kavuşuyor. Aile, arkadaşlık, kadın erkek ilişkileri, kaybedişler ve acılar karşısında insanların aldığı tavırlar, sarsıcı ruh hâlleri yetkin bir üslupla ele alınıyor. Kahraman'ın öykülerinin öne çıkan özelliği yaşanmışlık hisse vermesi. Kısa cümleler ve yalın dil ile akıcı bir anlatım sağlayan yazar, okuru derinden yakalıyor. Kendimizden parçalar bulduğumuz öyküler okuyoruz Babamı

Kahramanlardan geriye kalan nedir? Büyük bir isim. Öyle değil mi baba? Benden geriye bir şey kalacak mı? İnsanın arkada bir şeyler bırakması ne kadar gurur verici. Kutsal bir söz gibi taşıyacağım adını içimde, bundan emin olabilirsin. Hiçbir şey bitmeyecek seninle. Belki yeni başlayacak. Büyük gün baba, büyük günde çocuklar babalarının adlarıyla çağrılacak. Temiz bir isimle gidebilmek baba. Yumuşacık elini tutabilmek. Bak, işte tutuyorum. Aç gözlerini de bak. Küçükken tuttuğum gibi tutuyorum. Sımsıkı. Murat

Mehmet Kahraman öykülerinde titiz bir dil işçiliği sergiler. Dil, gerek tiplerle gerekse atmosferle tam bir uyum içerisindedir. Tüm öyküler bir şekilde hayatın kıyısına düşmüş aile bireylerini anlatır. Öykülerinde baba, çocuk ve anne motifi önemli bir yer tutar. Olayı değil o olayın yazarda yarattığı izlenimleri, etkileri, çağrışımları öyküleştirir. Kahraman, hayatı buradan, ev içinden izler. Seslere, kıpırtılara, gürültülere kulak kesilir. Anlatıcının yaptığı, ev içlerindeki uğultuyu sözcüklerin sesine dön

Üzerinden bir asrı aşkın bir zaman geçmiş olmasına rağmen, Divan Edebiyatı ile ilgili görüş ve düşünceler, bir türlü aynı noktalarda toplanamıyor. Tersine, en durgun ortamlarda bile söz ona gelip dayanınca azımsanmayacak bir hareketlilik göze çarpıyor. Bütün bir şiir geleneğini ters yüz eden Orhan Veli, âhir ömründe Ben divan şiirini çok beğeniyorum. Divan şiirinden sonra bugüne kadar da Türkiye`de şiir yazılmadığını zannediyorum. diyebildiğine göre, bu edebiyatın neden bu kadar tartışmaya yolaçtığını dikka