Hz. Peygamber'in çok açık yasağına rağmen, müfessirlerden bazıları Ehl-i Kitab'da buldukları şeyleri, sıhhatlerini kontrol etmeden eserlerine almışlardır. Oysa Ehl-i Kitab'ın rivâyetlerini nakletmede izlenecek yol bellidir: İslâmî esaslarla çatışan şeyleri reddetmek, muvâfikları kabul etmek. Bu esaslara maalesef ki, uyulmamıştır. İslâmî esaslarla tezad halinde olan şeyler bile alınmış, benimsenmiş, İslâmî rivâyetlermiş gibi kabul görmüştür. Bazı rivâyetlerin İsrâîlî olduğunu söyleyen müfessirler bile, bilha

Miladi yedinci asrın birinci çeyreğinde Mekke de doğan İslam güneşi, mü minlere yepyeni bir ruh ve aşk zerketti. Bu aşkla her tehlikeyi fütursuzca göğüsleyen bu yeni imanın sahipleri az zamanda o günün eğilmez zannedilen nice başlarını eğdiler ve İran ile Bizans gibi iki büyük imparatorluğa kendilerini kabul ettirdiler. Sulh nurundan mahrum ve karanlıkta kalmış ülkelere bu imamın ışığını, aydınlığını götürmek için gaza ruhuyla doluydular. Meydana atıldığı zaman Allah yolunda, vatan ve din uğrunda şehaddette