Allah Teâlâ'nın, insan doğasına yerleştirmiş olduğu öfke duygusu, övülen ve yerilen olmak üzere iki kısma ayrılır. Övülen öfke, din ve hak uğruna açığa çıkan ahlakî faziletlerden sayılmaktadır. Yerilen öfke ise dünyevî menfaatlere dayalı, şeytanın tahriklerine açık ve ölçüsüz bir biçimde ortaya konan bir duyguyu ifade eder ve her zaman kınanmıştır. Bu noktada Hz. Peygamber'in de her şeyden önce bir beşer olup diğer insanlar gibi kızabileceği gerçeğini göz ardı etmemekle birlikte, onun kızgınlığının, sebep

Sünnet;inanç,ibadet,muamelat ve ahlak gibi İslam'ı bütün yönleriyle kuşatan bir anlayışın;vahiy ise,sünneti inşa edici ve belirleyici bir unsur olarak,kaynak ve bağlayıcılık itibariyle 'Kur'an' ve 'Kur'an dışı ' kategorilerine ayrılamayacak bir bütünlüğün ifadesidir.Bu yaklaşım,sünnetin vahiyle ilişkisinin tabii ve kaçınılmaz olduğunu göstermektedir.Ancak sünnet-vahiy ilişkisinin doğasını doğru anlayabilmek,Hz.Peygamber'in Rasulullah olmasıyla beşer olması arasındaki dengeyi doğru kurabilmesi gerekmektedir.

Allah Teala'nın, insan doğasına yerleştirmiş olduğu öfke duygusu, övülen ve yerilen olmak üzere iki kısma ayrılır. Övülen öfke, din ve hak uğruna açığa çıkan ahlaki faziletlerden sayılmaktadır. Yerilen öfke ise dünyevi menfaatlere dayalı, şeytanın tahriklerine açık ve ölçüsüz bir biçimmde ortaya konan bir duyguyu ifade eder ve her zaman kınanmıştır. Bu noktada Hz. Peygamber'in de, her şeyden önce bir beşer olup diğer insanlar gibi kızabileceği gerçeğini göz ardı etmekle birlikte, onun kızgınlığının, sebep