Âyetlerin anlamını Kur’ân’a muhâtap olan ilk nesillerin, özellikle de sahâbenin anladığı ile sınırlama ve geri kalan her türlü izaha ya tepeden bakma veya bütünüyle reddetme yönünde bir eğilimin son zamanlarda arttığı görülmektedir. Oysaki on dört asırlık tecrübe itibarıyla ümmet bu temel anlamı kabul ve teslim etmiş; ancak zamanla buna yeni açılımları ve izahları da eklemiştir. Şüphesiz ki bu durum kaçınılmazdır; zira zaman içinde muhâtapların zihinsel değişim ve gelişiminin tabii bir neticesidir. Öte yand

Tefsir müktesebâtının temelini Kur’ân’ın ilk muhâtapları olan sahâbeden intikal eden rivayetler oluşturmaktadır. Hz. Peygamber’in (sas) muhatabı ve öğrencisi oldukları için onlardan aktarılan rivayetler en değerli tefsir malzemesi kabul edilmiştir. Nüzûl ortamına şâhit ve Kur’ân diline vâkıf olduklarından dolayı onların şahsî içtihat ve yorumları da sonraki kuşaklarınkinden daha kıymetlidir. Söz konusu birikim sahâbenin öğrencileri olan tâbiîn âlimlerince aktarılmıştır. “Tefsîrde İmam” diye anılan, aynı zam

- Doğu ve Batı'da Müslüman ve gayr-i Müslimlerin ve birçok araştırmacının dikkatini üzerine çeken Nâfi‘ Mevlâ İbn Ömer'in tefsir ilmindeki yeri inceleme konusu olmuş olup nihayetinde bir çalışma konusu olmuştur. - Eser bir giriş ve iki ana bölümden oluşup içeriğinde ise Arap toplumuna genel bir bakış, mevâlînin Arap toplumundaki yeri, İbn Ömer'in Mevlâsı Nâfi‘in şahsi hayatı ve ilmî cephesi son olarak da Nâfi‘in rivayetleri ve tefsir literatürüne etkileri başlıkları eserde işlenmektedir.