İslâm dininin aslî iki kaynağı Kur'an ve Sünnet'tir. Kur'an Allah'ın mu'ciz vahyi, Sünnet Hz. Peygamber'in örnek hayatıdır. Müslümanlara düşen vazife her ikisine de uymak, ittiba etmektir. Fakat bu noktada şöyle bir mesele ile karşılaşılmaktadır: Her ne kadar Kur'an'ın sübutu kat'î olsa da delâleti zannîdir. Sünnet'in ise hem sübutu hem delâleti zannîdir. Yani Kur'ân'ın yorumunda, Sünnet'in ise hem tespitinde hem yorumunda ihtilaf edilmesi mukadderdir. Zaten İslâm âlimleri de bu hususlarda tarih boyunca kan

İslam'ın temel kaynaklarından biri olan Sünnet'in, mahiyeti, kaynağı, tespiti, bağlayıcılığı ve anlaşılması konularında sahabeden başlamak suretiyle İslam tarihi boyunca farklı değerlendirmeler yapılmıştır. Sünnet'e yönelik bu yaklaşım farklılığı elbette başka etkenlerle birlikte zaman içerisinde İslam dünyasında Ehl-i hadis, Ehl-i rey, Ehl-i amel gibi farklı ekollerin doğmasına sebep olmuştur. Bu ekollerin zirve şahsiyetleri arasında yer alan Ebıl Hanife, Ebü Yüsuf, Şeybani, Malik b. Enes ve Şafii'nin katk