Toprağın altında her gün ve her gece bedenimi kemirmekten semiren kurtçuklar değil huzursuzluğumun sebebi. Toza bulanmış beyaz bir sofra açtım onlara. Kendimle donattım sofrayı. Sesimi yuttum; olmayan nefesimi tuttum. Evinizde bilin kendinizi, dedim. Üzerimdeki dam göçene kadar yeni bir çatı inşa edilene kadar payınıza ne düşerse alın. Tenim farklı dokunuşlardan irkilince toprağa bulanmış bedenimi başka dişlere emanet etmeyin, dedim. Allah’tan bırakıp gitmediler, gündüz tükettikleri kuytularda gecelediler.