Biz bir insanız ve inançlarımız, değerlerimiz var. İnsanın, yaratılmışların en mükemmeli olduğunu kabul ederiz; bütün iyi özellikleri üzerinde toplasın, yanlış yapmasın isteriz. Yüzüne her gün bir maske geçiren insanlardan uzak olmak, onlara “Kesinlikle hayır!” demek isteriz. Etrafımızı saran yalan çemberinden uzak durmaya çalışırken bizi de aralarına almak isteyenlere karşı direniriz, sıradan insanların ihanetine uğrayınca tiksiniriz; bütün gücünüzün tükendiğini hissederiz. Bu çemberden kurtulduğumuz an bi

“Sevgili Ayla Ağabegüm hocamızdan ve bu söyleşilerden bana kalan miras, ‘Susmak ve alışmak yok.’ tavsiyesi… Ve gördüm ki o, yanında rahatlıkla ağlayabildiğimiz güzel bir insan. Abla, anne, kız kardeş, teyze… Günlük hayatta sosyal statülerimiz çok çok başkadır ancak Ayla Ağabegüm hepimizi kucaklayabilen engin bir kalp, dingin bir ruh, seçkin bir zihin ve akıldır. ‘Gözünüzü ağlamaya, kafanızı düşünmeye alıştırın.’ der. Dik duruş bir hanımefendiye bu kadar mı yakışır? Gönül eri… Sözün eri…” (Yasemin Kuloğlu) *