Burası Karamürdüm. Burada birbirinden renkli karakterler yaşar. Kimler yok ki mahallemizde… Patavatsızlar Kraliçesi Seçkin Teyze, türlü olaylara sebep olan Bakkal Hilmi Amca, mükemmel adam (!) Görkem Başar, süper stand-uppçı (!) Mert ve tabii ki muhteşem çocuk Muhteşem… En sevdiklerim ise güzel yürekli öğretmenlerim, kocaman yürekli Süleyman, geleceğin aşçısı Yasemin, bir görünüp bir kaybolan dostum Can… Ve tabii ki ben! Benim adım, Şeyy… Şeyyy işte… Yavuz Kahraman KOCAGÜLLE! Ama bazen adımız ya da soyad

BAŞINIZA GELEN EN ACAYİP ŞEY NEYDİ? Tibet; topluluk önünde konuşmaktan, her ne kadar soylarının tükendiğini bilse de dinozorlardan, mahallenin en iri çocuğu Ender’den, sokağın en belalı kedisi Enişte’den kısacası neredeyse her şeyden korkmaktadır. Bir sabah, okula gitmek üzere kenardan kenardan yürürken başına 48 numara bir ayakkabı düşüverir. Bu, başına gelen ilk “acayip” şeydir. Tibet, korktuğu her şeyin başına gelmesiyle -gerçekten başına- inanılmaz bir gün geçirecek, öz güvenini zedeleyen tüm çekinceler