“Nisan ayı olmasına rağmen hava oldukça sıcaktı. Her zaman bu saatlerde poyraz eserdi. İsmail, rüzgârı karşısına alıp bütün gücüyle uçurtmayı havaya kaldırdı. Ali, on-on beş adım kadar uzaklaştı. Sağ eliyle ipi, sol eliyle de ipin makarasını tutuyordu. Hafif bir rüzgâr saçlarını dalgalandırınca; “Bırak İsmail Abi!” diye bağırdı ve rüzgârın estiği yönün tersine doğru koşmaya başladı. Bırakılan uçurtma önce sağa sonra sola yalpaladıysa da rüzgârını alınca hızla yükselmeye başladı.” *** Çocukluğumuza ait bi