Her şey cinleri, insanları, hayvanatı, nebatatı buyruğuna alan, hükmünün üstüne söz söylenemeyen o yüce Hükümdar'ın zamanında yaşandı. Hikâyenin evveli de ahiri de Andelib'di. Yani Bülbül. Şahit olmadığı, adını bilmediği, kokusunu tanımadığı Gül'e âşık olan, aşkından o yüce Hükümdar'ın verdiği vazifeyi dahi unutan Bülbül. Kuşlar âleminin rehberi Hüdhüd'den Simurg'a, Tuti'den Baykuş'a bu aşkı dillerinden düşürmeyen kuşlar. Bülbül'e aşkın yedi sırrını veren bilge Nilüfer. Ama hepsinden öte, bu hikâyede âşı

Mecnun ki âşıklık makamlarını bir bir yaşıyordu. Pişiyordu yavaş yavaş... Her geçen gün biraz daha değişiyordu. Kurtuluyordu emanet bedenden. Ruhu eski zaman bilgeleri gibi uzaklaşıyordu arzulu cismaniyetten... Ve Mecnun şimdilik Leylâ faslıyla sınanıyordu. Neylesin ki, Leylâ hâlâ onun dünyada vazgeçemediği tek varlıktı. Leylâ birkaç yudum suydu içtiği. Leylâ birkaç lokma azıktı yediği. Fikrinde gene o, zikrinde gene o... Hayalinde Leylâ... Düşünde Leylâ...