Ve toprak, üzerinde yaşayan insanla anlam kazandı... İnsan kokusu sinmiş her karış toprak, ana sevgisiyle bütünleşti, ülke oldu; diller de ana dil... Renkleri ve dilleri kaynaştıran tılsım bozulduğunda, Yitik Ülke´den de anılar kalmıştı geriye mozaikler arasında... Renkler ve diller, üzerlerine yapışmış anlamsız sembollerden başka birşey değildi artık... (Arka Kapak)

Çukurova`nın cehennem sıcağında, kavruk yüzlerdeki acıların terle birlikte pamuk kozalarına bulaştığı tarlalarda, Güneydoğu`nun çorak topraklarından kopup gelmiş, binbir umutla çalışan Kürt ırgatlarını, hayata pamuk ipliğiyle tutunmuş insanların gerçekçi öyküsü...

İlbeyi , Irmaklar denize akar romanında, hayatı birlikte üreten ve paylaşan ayrı dünyaların kapısını aralıyor bu kez. Aynı tarihten süzülüp gelen içiçe geçmiş ama kapıları birbirine sımsıkı kapalı alevi ve sünni insanların iç dünyalarının gizemini üçüncü bir gözün izlenimiyle sunuyor okuyucuya. Hayatın kendilerine dayattığı güçlükleri birlikte göğüsleyen insanların hüzün ve umutlarını paylaşıyor onlarla. Geleneği yaşatan Alevi insanıyla, sosyalizmle yol ayrımına gelmiş, ancak köklerinden kopamamış marksist