Aziz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri’nin Arapça olarak kaleme aldığı ve vefatına kadar sakladığı Tecelliyât eseri, vefatından sonra Muizzüddin Celvetî tarafından ortaya çıkarılarak Osmanlı Türkçesi’ne çevrilmiştir. Elinizde bulunan bu eser, Hazretin Hz. Peygamber (s.a.v.) ile görüşmelerinden Kutbü’l-aktâb oluşuna kadar yaşadığı çeşitli rûhî tecrülerei kaleme aldığı “Tecelliyât” eserinin günümüz Türkçesi’ne aktarılmış halidir. Tercümenin yanı sıra her bir tecrübe açıklanarak, zuhûr eden durumların iç mânâları

Gerek Kur'ân-ı Kerîm ve gerekse hadîs-i şerîflerde hubb, muhabbet ve meveddet ile bunlardan türetilen kelimelerle epeyce yerde geçen sevgi kavramı, tasavvuf tarihinde ilk dönemlerden itibaren sûfîlerin üzerinde durduğu, hakkında çokça görüş serdettiği önemli kavramlardan biri olmuştur. Nitekim bu kavram, Rabia Adeviyye (v. 185/801), Ma'rûf Kerhî (v. 200/815), Zünnûn Mısrî (v. 245/859) gibi sûfîlerin görüşlerinin temelini teşkil etmiş, Hâris Muhâsibî (v. 243/257) ve Amr b. Osman Mekkî (v. 297/910) gibi sûfî

İnsana bahşedilen meziyetlerden birisi de nutuk'dur. Aklın mahsûlü olan düşünce, dili vâsıta edinerek tezahür etmektedir. Dil, bu mümeyyiz vasfı ile insana diğer mahlûkâttan farklı bir mevki kazandırmaktadır. İnsanların birbirleri ile olan ilişkilerinde konuşa konuşa mesafe katedecekleri malum bir hakîkattir. Kısaca, hitâbet kelimesi ile ifadesini bulan bu özellik muâşeret ve ictimâî hayatın da yegâne gereğidir. Beşerî hayatta lüzûmu tartışılmaz olan bu unsur gerektiği şekilde kullanıldığı zaman büyu