İnsanoğlu, kadın ve erkek olarak yaratılmıştır. Eril ve dişil yaradılış, Allah’ın takdiri ve hikmetinin tezahürüdür. Eril ve dişil bireyler, eşsiz ve benzersizdir. Cinsiyet farklılığı, birinin eksik, diğerinin tam oluşunun değil, aralarındaki dengenin ve uyumun göstergesidir. Kadın ya da erkek doğmak bir üstünlük sebebi değildir. Üstünlük, varoluş bağlamında sorumluluk bilinciyle mümkündür. Kadın ve erkek için hayattaki her eylemin ölçüsü takvadır. Kur’an’ın kadın-erkek ayrımı yapmadan her ikisine de ortak

İnsan fıtratı hem değişim hem de süreklilik ister. Değişim, varlığın yaradılışında içkindir ve yaratılmış her şey, bu ilkeyle kaimdir. Her değişim, değişmezleri ve değişkenleriyle vardır. Asıl önemli olan, değişim karşısında takınılacak tavırdır. Dinin toplumsal değişimle ilişkisi, değişimden etkilenme düzeyi, değişimi nasıl yönlendireceği, dinin evrenselliğiyle yakından ilgilidir. Din ve değişim ilişkisinin sekülerleşmeyle neticelenip neticelenmemesi, toplumu oluşturan bireylerin düşünce, tutum ve davranış

Bu kitapta, Türkiye’de Cumhuriyet döneminde başlayan değişim ve dönüşüm, üç dönemde ele alınmaktadır. İlk dönemde (1923-1950) sekülerleşme, modernleşme projesi olarak yerli aydınların kılavuzluğunda yukarıdan aşağıya dayatılır. Demerath’ın tepeden inme (coercive secularization), Gilpin’in, din karşıtı sekülerizm (irreligious secularism) adını verdiği bu dönem, toplumun baskılanması yoluyla gelişir. İkinci dönemde (1950 sonrası) “modernleşme”yi sağlayan toplumsal dinamikler ilk döneme eklemlenir. Böylece mod