Peygamberimizin en yakın arkadaşı, can dostu, İslâm'ın ilk halifesi HZ. EBÛ BEKİR... Cesareti, yiğitliği, adaletiyle nam salan sahabi, İslâm'ın ikinci halifesi HZ. ÖMER... Hayâsı, iffeti, yumuşak huyluluğuyla örnek sahabi, İslâm'ın üçüncü halifesi HZ. OSMAN... Peygamberimizin sevgili damadı, kahraman sahabi, İslâm'ın dördüncü halifesi HZ. ALİ...

Teybe; hataların bilincine vararak onlarla yüzleşmenin, sorumluluk-ları üstlenip nefisle hesaplaşmanın, kalbi günahlardan arındırarak ruhu huzura kavuşturmanın adıdır.Teybe; günahla kararan geçmişi gözyaşı pınarıyla yıkamak, canan ile araya giren gaflet perdelerini hasret âhı ile yakıp kül etmektir.Teybe; hasretle yanan kalpte açılan rahmet penceresi, ümit bahçesinde açan nadide güldür.Teybe kalpte başlar, akılda yoğunlaşır, lisan ve fiilde vücut bulur. Kişiye hayatına bembeyaz bir sayfa açma imkânı vererek

Hz. Hasan, Hz. Ali ile Hz. Fâtıma'nın biricik evlatları, ilk göz ağrılarıydı. Efendimiz (a.s.m.) Hasan ve Hüseyin cennet gençlerinin efendileridir. Bilmenizi isterim ki şu oğlum büyüdüğü zaman çok saygın biri olacak buyurmuştu. Hz. Hasan, son derece mütevazı ve iyiliksever bir insandı. Biri kendinden yardım istediği zaman içinde bulunduğu şartlara takılmadan yardıma koşardı. Çok kibar biri olmasına rağmen haksızlık karşısında asla susmaz, zalimlerin karşısına cesaretle dikilirdi. Son derecede hoşgörülüyd

Habeşistanlı bir kölenin oğlu olarak dünyaya gözlerini açan Bilâl-i-Habeşî, yıllarca itilip kakıldı, ezilip horlandı. Hayata dair hiç bir umudu, beklentisi ve hayali olmadı. Efendisinin emirlerini yerine getirmek için koşuşturmaktan âdeta insan olduğunu unuttu. İslâm ile şereflenince, önce ruhu, sonra bedeni hürriyete kavuştu. Kalbini aydınlatan iman nuru, onun için eşsiz bir cesaret kaynağı oldu. Dayanılmaz işkenceler, onu inançlarından vazgeçirmek bir yana, iman âbidesi yaptı. Ehad! Ehâd! Esmasıyla gökler

Hz. Fâtıma, Allah'ın onu ve sevenlerini cehennemden koruduğu Can Parçası... O, Efendimizin hakkında "Senin sevdiğini Allah da sever, senin kızdığına Allah da kızar" buyurduğu bahtiyar hanım... O, Efendimizin Zehrâ'sı, son çiçeği... Kızlarının en küçüğü... O, mâsivadan yüz çevirip Allah'a yönelen, kendini ibadete adayan Betül... O, bütün kötülüklerden arınmış Tâhire... O, Peygamber neslini devam ettiren Nur... Ehl-i Beyt'in annesi... Cennet gençlerinin efendileri Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'in anneleri...

Hz. Zeyneb, Efendimizin (a.s.m.) ilk goncası, “babasının süsü”ydü. Dünyanın en mükemmel anne-babasının terbiyesi altında vahiy atmosferi içinde büyüdü. Gençlik çağının başlarında annesinin davetiyle ilk Müslümanlardan olma şerefine erdi. Mekkeli müşriklerin baskı ve işkencelerine aldırmadan İslam davet mücadelesinde aktif olarak yer aldı. Eşsiz bir cesaretle babasına yardıma koşarak müşriklerin karşısına kahramanca dikildi. En zor imtihanlardan geçti ama imanından asla taviz vermedi. İşkencelere maruz kaldı

Hz. Zeyneb, Efendimizin (a.s.m.) ilk goncası, "babasının süsü"ydü. Dünyanın en mükemmel anne-babasının terbiyesi altında vahiy atmosferi içinde büyüdü. Gençlik çağının başlarında annesinin davetiyle ilk Müslümanlardan olma şerefine erdi. Mekkeli müşriklerin baskı ve işkencelerine aldırmadan İslam davet mücadelesinde aktif olarak yer aldı. Eşsiz bir cesaretle babasına yardıma koşarak müşriklerin karşısına kahramanca dikildi. En zor imtihanlardan geçti ama imanından asla taviz vermedi. işkencelere maruz kaldı

Hz. Hatice (radiyallahu anha) hanımlar sultanıydı. Peygamber Efendimiz (a.s.m.) onun kadrini, "Onun gibisi var mıydı?" sözleriyle insanlık âlemine ilan etmiş ve şöyle buyurmuştu: "Allah'a yemin olsun ki, Allah bana ondan daha hayırlısını vermemiştir. İnsanlar beni inkâr ederken o bana inandı, sözlerimi tasdik etti. İnsanlar benden uzak dururken o beni malıyla destekledi. Allah, onun vesilesiyle beni evlatla rızıklandırdı."

Efendimiz (aleyhissalatü vesselam) gelmezden önce insanlık koyu bir karanlık içerisindeydi. Bu döneme cahiliye denmişti. Cahiliye, insanların okuma-yazma bilmemeleri değil, Allah'ı doğru olarak tanımamaları, emir ve yasaklarına uymamaları demekti. Allah'ı gereği gibi tanımayan insanlar, O'nun koyduğu ilahî hükümlere değil kendi istek ve arzularına tabi olmuşlar, dünyayı yaşanmaz hâle getirmişlerdi. İçki içmeyen insan yok gibiydi. Kumar oynamak, fuhuş yapmak normal hale gelmişti. Toplumda yalan, dedikodu, i

İsimleri kalbimizin en mutena köşesine meveddet kalemiyle yazılan Hz. Rukiyye ve Hz. Ümmü Gülsüm, Gönüller Sultanı'nın (a.s.m.) iki güzide goncası, sahabilerin göz bebekleriydiler. Birbirlerine son derece nezaket ve muhabbetle bağlı ikiz kareş gibiydiler. Kader onları birbirlerine öylesine yakın eylemişti ki, sadece yaşları değil hayatları da sanki birbirini takip etmekteydi. Gözlerini vahye açtılar, küçük yaşta imanla müşerref oldular. İnen ayetleri ezberleyip kalplerine nakış nakış işlediler. Çocuklukları