Emek ve kıymet söz konusu olduğunda bu coğrafyanın insanlarının iki konuda ciddi eksiği/ihmali var: İlki, bir şeyin/kişinin varlığının kıymetini onu kaybettikten sonra anlamak… İkincisi ise sorunun çözümünü, emeğin hakkının teslimini hep ötelemek… Oysa insana, topluma, devlete dair kaybedişlerin telafisi yok. Kaybedilenler bir daha geri gelmez, getirilemez. Çünkü hem kişi hem toplum hem de devlet olarak bu yaşanmışlıklar ve deneyimler biricik ve özel; dolayısıyla tekrar edilemez, tekrar yaşanamaz. Konuya ge

Kurumsallığa ve profesyonelliğe gölge düşüren olumsuz kültürün iş hayatına yansımaları neler? Güç/otorite, hiyerarşi, yönetim engelleri/sorunları, liderlik, yönetim biçimleri, iletişim gibi temel konuların kurumsal farkındalığın gelişimine etkisi neler? Çalışanların, kurumsal organizasyondaki yeri ile başarı ve huzura katkısı neler? Yönetim ve iletişim biçimlerimizi belirleyen zihnî arka planda neler mevcut? Çelmelerden ve bayat sahne performanslarından bıktıysak neler yapmalıyız? Kazandıran bir yönetim ve

Duygu, düşünce, niyet, söylem ve eylemlerimizden sorumlu olduğumuz bir yaşamın yolcularıyız. Yaşamın doğal sonucu olarak “madde”ye, varlığın doğal sonucu olarak da “mana”ya dair ihtiyaçlarımız, arayışlarımız ve tercihlerimiz var. İnsanın bu ikisi arasındaki yolculuğu ise kendini tanıma, özünü keşfetme, gelişme ve olgunlaşma yani tekâmül yolculuğudur. Bu yolculuğun güzelliği ise madde ile manayı dengeleyerek toplum ve insanlarla uyumlu bir yaşam sürebilmektir. İşte bu uyumun adı da nezakettir. Nezaket; gö

Âdâb-ı muâşeret, görgü ve nezaket; hepimizin her fırsatta ve ortamda kullandığı kavramlar. Buna rağmen bu kavramların hayatımızdan usul usul çekildiği de acı bir gerçek. İşte bu noktada; günümüz insanının medenî ilişkilerine ışık tutan, aynı zamanda konunun ahlâkî boyutunu da önemseyen bir rehberliğe ihtiyaç var. Geleneksel ve Batı kaynaklı bu iki farklı âdâb-ı muâşeret yaklaşımını birlikte değerlendirme ve âdâb-ı muâşerete kadim değerlerimiz ekseninde daha bütüncül bir anlam yüklemeye ihtiyaç var. Âdâb-ı

Dostlar yedek kalplerdir. Dostluk, bir tamamlama ve tamamlanma serüvenidir. Dostluk bazen yoldaşlık, bazen sırdaşlıktır. Dostluk bazen paylaşmak, bazen katlanmak, bazen savunmaktır. Dostlar bazen liman, bazen kılavuz, bazen Hızır'dır. * * * * * Dostluk; felsefe başta olmak üzere birçok alana konu olmuş; ancak felsefi tartışmalar ile dostluk güzellemeleri arasına sıkışıp kalmaktan kurtulamamıştır. Elinizdeki bu çalışma; dostluğa ve dosta dair konuları felsefi tartışmaların ötesinde yalın bir dille ve hayatın

Doğru insan, yani aranan olmak…Aranan evlat, aranan arkadaş, aranan öğrenci, aranan eleman, aranan yönetici, aranan eş, aranan komşu olmak…Parmakla gösterilen bir genç, delikanlı olmak…Ya aranan ya da sıradan olmak…Giderek kalabalıklaşan dünyada, etrafımızdaki birçok kişi bizimle aynı eğitimi alıyor, aynı diplomalara sahip, benzer ekonomik koşullara sahip.Dolayısıyla kalabalıklar arasında kayboluyoruz.Gençler olarak en temel ihtiyaçlarımızdan biri de fark edilmek.Annenize/babanıza ‘’Ben artık büyüdüm.’’ diy

Hayat,tıpkı satranç gibi;akıl,düşünce,kurallar,hamleler,kazanma,kaybetme...Satrançta her bir taşın görevi,yolu ve hamlesi var.Oyunu kuralına göre oynamayan ve hamlelerini usule uygun yapmayan oyuncu önce taşını,sonra da oyunu kaybeder. İş hayatının da kuralları,kurumsal ilişkilerin bir usulu var.Sahip olduğu unvan,statü ve makamın gereğine uygun davranmayanlar önce itibarını,sonra pozisyonunu,nihayetinde de işini kaybeder.İş hayatı,"iş"ve"ilişki" olmak üzere iki boyutu olan bir süreç.Başarıyı yakalama