Kelimeler, bir kördüğüm gibi bağlanıyor şah damarınıza. Elinizi kalemden ayıramıyorsunuz. Gözleriniz uzakta, elleriniz kalemde. Dert, acıyı salmıyor ki! Acıya sarılıyor, ama acıyı da umuda çevirmek istiyor hep. Bir yanımız mahzun, bir yanımız küçük bir çocuğun çaresizce uzanan elleri... Bir yanımız mahkûm, bir diğer yanımız başka bir coğrafyada.. Şiir, insanın kendisi için yazdığı değil, kendinden yazdığıdır, kendi gibi olanlara bağladığıdır. Kalem ayrılığa, kalem gecenin koyu siyahından beyaz bir ipliğe d