İslâm'ın sonraki nesillere ulaşmasında asli unsur olan sahâbe, haklarında müstakil türde eserler kaleme alınan bir topluluk olmuştur. Bu doğrultuda Ehl-i sünnet kelâmcıları da onları eserlerinde konu edinmişlerdir. Tıpkı diğer İslâm âlimleri gibi, dönemlerinin en zeki ve çalışkan insanları arasında olan, ilmi birikimleri hayranlık uyandıracak düzeyde bulunan, olayları sadece nakil ile değil akli ölçütlerle de değerlendiren, bir yanlış aktarım gördüğünde buna müdahale etmeye çalışan, kimi zaman bunu reddiye

Nübüvvet silsilesinin son halkası Hz. Muhammed (sas) ile tamamlanmıştır. Allah Resulü'nün (sas) mirasına sahip çıkan âlimler; İslâm'ı farklı dil, renk ve kültürlere sahip toplumlara anlatma gayretinde olmuştur. İlmi, fikrî, siyasî, askerî vb. alanlarda İslâm dinine farklı açılardan hizmet eden bu şahsiyetler, büyük ve kutlu mirasın günümüze ulaşmasında ve İslâm medeniyetinin oluşmasında büyük rol oynamışlardır. Her birinin hayatı farklı bir örneklik teşkil eden, yaşadıkları asrın öncüleri ve Peygamber vâris

İslam düşüncesinin en önemli ve güçlü dallarından birini kelam ilminin teşkil ettiği bilinmektedir. Muꜥtezile elinde filizlenen bu ilim dalına sonraki süreçte Ehl-i sünnet kelâmı da çok büyük katkı vermiştir. Bu ilim dalına yaptığı hizmetle ona katkı sunanlardan biri de döneminin önemli âlimleri arasında yer alan ve bir süre Nizâmiye Medresesi’nde müderrislik yapan Abdurrahmân el-Mütevellî (öl. 478/1086) olmuştur. Eş‛arî anlayış doğrultusunda fikir beyan eden, ilgili konularda mezhebinin yaklaşımını teyit e

Mâtürîdî dünyanın en tanınmış âlimlerinden biri olan Ömer Nesefî, adını daha çok yazdığı akaid risalesi ile duyurmuş olsa da, bu eserinin muhtasarlığından ötürü kelâmla ilgili detaylı görüşlerini ağırlıklı olarak tefsirinde dile getirmiştir. Bu manada onun et-Teysîr fi’t-tefsîr adlı çalışması önem arz etmektedir. İlgili ayetler bağlamında yaptığı yorumlar üzerinden pek çok itikadî konuya dair fikirlerini dile getirirken Kur’an’ın üzerinde en çok durduğu ve en önem verdiği meselelerden biri olan tevhid

Görüşlerini incelediğimiz kelâmcılar, mensup oldukları dinlerinin gereği olarak aslı itibariyle mucizenin imkânı ve vukuu hususunda bir tereddüt izhar etmemişler, ancak kimi mucizelerin sıhhati ve algılanması gerektiği şekil noktasında doğal olarak farklı birtakım tavırlar geliştirmişlerdir. Yaşadıkları çağın etkisini hisseden bu zevâtın karşı karşıya kaldıkları duruma verdikleri tepki elbette birbirinin aynı olmamıştır. İslâm’ın daha güçlü bir şekilde anlatılması derdinde birleşen bu şahsiyetler, kurtuluş