Goethe ve Thomas Mann'ın Alman Edebiyatındaki yerlerinin ortak yanı, her ikisinin de Dünya edebiyaında Almanya'yı temsil etmeleri, bu anlamda Alman ve Dünya klasiklerinden oluşlarıdır. Bu iki yazarın birlikte anılması Thomas Mann'ın Goethe hayranlığından gelmektedir. Mann, Lotte Weimar'da ve Doktor Faustus romanlarını Goethe'nin eserlerinden yola çıkarak yazmıştır. Mann, edebiyat hayatında âdeta Goethe'yle haşır neşir olmuş ve hep onun çok yönlülüğünü vurgulamıştır. Bu kitapta, bu iki büyük Alman yazarını

Romandan kısa oluşun ve kurmaca (yabancı dillerde fiktif) oluşu dışında, ortak yönleri yok öykü, kısa öykü ve küçük öykünün. Öykü ya da eski deyişle hikâye, belli biçim özellikleri gösterir. Bunlar, özetle önemli bir başlangıç, olay zincirinde kendini belli eden bir doruk v kesin bir sondur. Öykü, biçim özellikleri dışında içerikte, anlatı konumunda da bazı özellikler gösterir. Öykü, Avrupa edebiyatlarında genel olarak 19 yüzyılda yaygın türdü, 19 yüzyılda en kalıcı örneklerini verdi. Bizim edebiyatımıza ge

Goethe ve Dünya Edebiyatı başlıklı bu çalışmamda Goethe'nin isim babası olduğu Dünya Edebiyatına kendisinin bizzat önderlik etmesi, Batı ve Doğu edebiyatlarından örnekler alıp onları değerlendirmesinin yanı sıra İran'lı şair Şirazlı Hafız'ın Divan'ından esinlenerek bir Batı Doğu Divanı yaratması üzerinde tek tek durulmaya değer konulardır. Ve bunların sonucunda Goethe ve Dünya edebiyatı konularının içiçe alınması gerekiyordu. Dünya Edebiyatı kavramı ya da teriminin kazandırdığı bir faaliyet de edebiyat çevi

Gürsel Aytaç, hayatını anlatırken çocukluğundan başlayarak özel yaşantılarının yanısıra mesleki etkinliklerinden, alanında yetiştirdiği akademisyenlerin faliyetlerinden de söz etme gereği duymaktadır. Çünkü onların bir anlamda kendisinin başlattığı, önemsediği çizgiyi devam ettireceğine inanmakta, onlarla gurur duymaktadır. Kendi Kaleminden Gürsel Aytaç kitabı, bu özellikleri ile alışılmış otobiyografiden farklılık gösterse de bu, onun mesleğine ve üretkenliğe verdiği önemin bir işareti sayılmalıdır.

Edebiyat Üzerinenin içeriği, Gürsel Aytaç'ın Edebiyat Yazıları kitaplarından sonra, çoğunluğu 2008 yılı emekliliğinden bu yana edebiyat sayfalarında ve dergilerinde bugüne kadar yayımlanmış yazılarından oluşmaktadır.

Gürsel Aytaç, bu kitabında dünya edebiyatında bir edebî tür olarak denemenin doğşunu, gelişimini; geleneksel ve modern boyutlarıyla Alman ve Türk edebiyatlarındaki serüvenini irdeliyor, karşılaştırmalar yapıyor. Türün kurucusu kabul edilen Montaigne ve Bacon´dan başlayıp Almancada Lessing, Herder, Goethe, Th. Mann ve Heinrich Mann, Musil, Benjamin gibi önemli denemecilerle deneme türünü, Alman kültür coğrafyasında 20. yüzyıla kadar izliyor: Bu dikkat 2003 yılına kadar yayımlanan incelemeleri kapsayacak şeki

Kitle ileşitim araçlarının yaygınlaşması ve etki gücünün anlaşılması, özellikle 1980'li yıllardan başlayarak yoğunlaşan medya teorileri araştırmalarına neden oldu. Medya üzerine kuramsal araştırmalar, kimi yerde edebiyat biliminin yanı sıra, kimi yerde de genel edebiyat biliminin çatısı altında yürütülmekte. Amerikalı araştırmacıların başı çektiği iletişim bilimi yayınlarının yanı sıra, Alman edebiyat bilimcilerini konuya yaklaşımlarının ortaya koyan çok sayıda Almanca kitap veya bilimsel makaleden yararlan

“Genel edebiyat biliminin son zamanlarda bir “dönüm” yaşadığını biliyoruz. Bu, salt biçim üzerine durmaktan “bıkıp” ağırlığı, eserin içerdiği konuları sorgulamaya vermektir. Ama üzerinde önemle durmak istediğim şey, bunun asla konu özetleme demek olmadığıdır. İçeriğe, alanlar arası bilgi birikimiyle yaklaşmaktır yeni eğilimin aslı. Edebiyatla toplum arasındaki bağı fark edip edebiyat biliminin sosyolojiyle birlikte çalışması oldukça eskilere ait bir ortaklıktır. Yeni olan, şimdilerde “kültürbilim” şem