Bozkırda, çölde, yüce dağlarda, taygada, göllerde veya kutsal ormanlarda… Tüm hikâyeler hayat içindir, hayatla ilgilidir ve hayattan gelir. Görünmez kanatlı tulpar atların sırtında Türkistan’ın bozkırlarını veya çöllerini, Sibirya’nın tayga ormanlarını veya dağlarını aşan kahramanların hikâyeleri hep Türk boylarının hayatta nasıl kaldığının ve kalacağının macerasını anlatır. Bu anlatmalarda doğa bir arka plan değil, büyülü ve kutsal mekânın ta kendisidir. Türk boylarının kahramanları doğaya hem uyum sağlar

Hikâyeler tılsımını kolay kolay yitirmezler. Zaman ve zemin dönüştükçe var olurlar,farklı ağızlarda ve formlarda yaşarlar. Yazılı edebiyatın ilham kaynağı olan halk anlatılarıyla birlikte varlıklarını sürdürürler. Söylence, mit, efsane, rivayet, masal... Türlü biçimlerde tekrar tekrar vücut bulurlar. Günümüzün eğlenceleri ve meşgaleleri dahi kolay kolay alt edemez anlatıları. Bir elektrik kesintisinde kıpırdanırlar yahut hikâye anlatılması gerekmişse aniden dökülüverirler belleğin heybesinden. Kahvehane kö