İki imparatorluğun siyasi, Türkiye Cumhuriyeti'nin ise sanat başkenti sayılan İstanbul, her dönemde bütün sanat dallarında başı çekmekteydi. Aynı zamanda ekonomik zenginliğin de merkeziydi. Hâl böyle olunca, eğlence ve onun en yaygın unsuru müzik, sosyal hayatın her aşamasında vardı. 1453'ten itibaren şehirde başlayan Türk, Müslüman halkın iskânıyla birlikte zamanla şehirde yeni bir kültürel sentez ortaya çıktı. Anadolu, Rumeli, Kafkasya, Orta Doğu ve Kırım'ın kır çiçekleri, İstanbul'da aşılı gül, lale ve

Tatyan adlandırması iller içerisinde sadece Erzurum, Erzincan ve Elazığ’da kullanılmakta, diğer illerde ise, genel türkülerle aynı şekilde değerlendirilmektedir. Türk halk müziğimizin sayı olarak az, ancak özel bölümünü oluşturan Tatyan Havalarını, bir bütün halinde sunarken, bir bakıma kendi merakımı da tatmin etmiş oluyorum. Bu kitabın, benim gibi Tatyan Havalarını merak eden diğer halk müziği sevdalılarını aynı şekilde şevklendireceğini tahmin ediyorum. Halk müziği adına iyi dileklerle… (Notalı)

Genel Anadolu Halk Müziği repertuarı içerisinde önemli yeri haiz olan Konya Halk Müziği bugün itibarı ile hak ettiği yerde değildir. Gerek repertuar zenginliği, gerekse tavrı, üslûbu ile mahallî icraların dışına taşamamıştır. Özellikle 1940 yılında Ankara Devle Konservatuarınca yapılan derleme çalışmalarında 500’ün üzerinde tespit edilen ezgiler notaya aktarılamamış, bir çoğu arşivlerde plak ve bant malzemesi olarak kırılmış, çürümüş, atıl hale getirilmiştir. Diğer yandan ne TRT kurumunda, ne de Kültür v