“Bu toplumda bir kadının yeri de durumu da ne olursa olsun “koca” denilen bir gardiyana bağlı kaderi; şuradan şuraya adım atması ancak onunla mümkün. Erkekler ka¬rılarından korktukları, kadınlar da evlilikleri için tehlike

“Kadınların çoğu işkenceye dönüşen evliliklerini, mazoşist bir tutkuyla, kaçınılmaz ve katlanılması zorunlu bir olgu gibi kabullenerek sürdürüyor; kızların çoğu da, evliliği varoluşun tek amacı sanarak yüreklerinde yaşlandıkça büyüyen bir ‘evde kalma’ korkusu saklıyordu. Meslek edinmek, kendi ayakları üstünde durmak, ekonomik bağımsızlık, bilinçaltlarına yerleşen o korkuyu giderememiş, aksine gözlerinde, evlenme şanslarını azaltan engellere dönüşmüştü. Sık sık; ‘Armudun sapı, üzümün çöpü’ gerekçesiyle geri

Türk hikâyeciliğinin kadın ustalarından Hatice Bilen Buğra'nın Geçmişin Aynasında başlığıyla okurlarla buluşturduğumuz kitabında, hepimizi çepeçevre kuşatan, birbirinden güzel altı hikâye mevcut: Kabul Günü, Yuva Kurmak, Gitmek, Kıskançlık, Boşanma Haberi ve Geçmişin Aynasında. Kitapta yer alan hikâyelerin tamamı, insanı ve insana dair olanları adeta işlenmiş birer elmas saflığıyla bize sunuyor. Kıskanç, öfkeli, cılız, sebatkâr, dirayetli, anlayışlı.. velhasıl gerçek insanların, bilhassa kadınların hikâyele

Babamın servetini satın alacak durumdayım bugün, çok şükür, ama beni beş dakika boş otururken, şöyle bir keyif çatarken gördün mü hiç? Herkes açgözlülüğümden sanır, ama doğru değil. Başka türlü yaşamayı unuttum da ondan. Benim için yaşamak, çalışmak demek! O kadar ki, hiç kimsenin boş durmasına katlanamam, o yüzden hepinize zehir ettim gençliğinizi. Neslihanın içine boşluk ile hiçlik arasında değişen belli belirsiz bir çözülme duygusu yayılmıştı. Annesinin çektiği çileler hem içini acıtmış, hem de öfkelendi

Gedikpaşada üç katlı, yarı ahşap evlerinin kapısına dayandıkları zaman hava henüz kararmamıştı. Baba kız, sefertası gibi her katında birer oda bulunan evden içeri büyük bir sevinçle alınmış, ovulmaktan sararmış ahşap merdivenlerin basamaklarını gıcırdata gıcırdata orta katta bir odaya çıkmışlardı. Hoşbeş faslından sonra babası, vakit geçirmeden, ikindi namazını kılabileceği temiz bir yaygıları olup olmadığını sormuş, Şinorik teyze de gidip işlemeli, nakış bir seccade ile bir tespih getirmişti. Babası, bir H

Bu çalışmanın amacı, Osmanlı Modernleşmesinin iki ana eksenini oluşturan resim ve edebiyat alanlarında ortaya konulmuş eserlerden hareketle, onların yapıldıkları dönemin ruh ve zihniyetini anlamağa çalışmaktır. Bir yandan siyasi yapı İmparatorluktan Cumhuriyete dönüşürken, sosyal ve kültürel yapıda da 17.yydan 20.yya kadar devam edegelen ve Tanzimat sonrasında hızlanan değişimin 1914-40 arasına nasıl yansıdığı, konumuz açısından ve Gerçekçilik ışığı altında incelenmiştir. Bu süreçte Batı tarzı resim ve edeb

Hatice Bilen´in bu hikâyeleri her kesimden kadınlarımızın meselelerini başarıyla anlatıyor

Türk resmi ile edebiyatı arasındaki ilişkiyi irdelerken edebî metinlerimizin ve edebiyatçının eserinde, güzel sanatlara yaklaşımı, onu eserine nasıl ve ne derece koyduğu gösterilmeye çalışılmıştır. Amacımız ilgi çekici ve zevkli olduğu oranda kapsamlı bir konuya dikkat çekmektir.

Tanıtım Yazıları: Umursanmayan Kadınlar, adından da anlaşılacağı gibi, kadınları konu alan öykülerden oluşuyor. Kırsal kesimde ya da kentte Umursanmayan Kadınlar`ın topluma, toplumun da onlara bakışı yirmi öyküde ele alınıyor. Günümüzde kadın; en canlı, en sıcak tartışma konularından biri. Çalışan, üreten, seven, paylaşan, ya da yaşamı olduğu gibi kabul eden bir varlık olarak sürekli gündemde. Hatice Bilen de eğitim ve yaşam düzeyleri farklı her kesimden birçok kadının öyküsünü yazdı.

Bir kasaba çevresindeki insanların aile ilişkilerini, iç dünyalarındaki çarpıklıklarını güzel türkçesi ve akıcı üslubuyla ele almakta.