Gözyaşı, gözyaşı sevdiklerimiz.. demişti bir gün Dost; O´nun sevgisinden varedildiklerini bildiklerimiz, O´nun ışığı söner de, O´nun hükmü durur mu hiç? Körpe gönüllerdeki ilk sevinç gibi sevdiklerimiz.. O´nun sesi kısılır da, sözü duyulmaz olur mu hiç? İlk teneffüs edilen gibi, ilk ağıza alınan gibi sevdiklerimiz.. O´nun varediciliği erişilmezdir. O´nun hükmü şaşmaz. Ve biliniz ki O, abes iş yapmaz. O´na sırtını dönmemiş olanlar kurtulacaktır. Her şey hayrınızadır, her şey O´ndandır ve her şey hayırla yürü

Bilenler derler ki, tasavvufu anlamak için derviş olmak lazımdır... Emine Işınsu´nun Bir Ben Vardır Bende Benden İçerisi okuyana, tasavvufu, yaşarmışcasına hissettiren bir eser. Kültürümüzü anlamak için tasavvuf, tasavvufu anlamak için de Yunus´u anlamak gerek. Ancak, tasavvuf, dervişlik, okuyarak veya konuşarak öğrenmeliyiz. Tasavvufu yakından bilmenin tek yolu, onu yaşamaktır. Edebiyatta, bir hayatı ilk elden yaşamaya en yakın şekil, muhakkak ki roman türüdür. Bu yüzdendir ki derin sezgiye dayanan

Yunus’tan dört yüz yıl sonra gelen bu ermişin kimliğini, çevresini ve dünyasını, Yunus’un dünyasına göre daha yakından tanıyoruz. Malatyalı Niyazi Mısrî, tıpkı Yunus ve Mevlâna gibi tasavvuf kültürümüzün nirengi noktalarından. Şair, din âlimi fakat en önde gelen vasfıyla bir Allah adamı. Belki bulmacayı tamamlamak için Yunus’un sevgisini, Mevlâna’nın cezbesini Mısrî’nin celaliyle birleştirmek gerek. Emine Işınsu, “Bir Ben Vardır Bende Benden İçeri”de yöneldiği hedefe yürüyüşüne Bukağı ile devam ediyor: Tasa

Memleketin karışık zamanlarında, solda şöhret olmuş romancı olan Mevsim, maddi bakımdan da, olağan üstü bir duruma sahipti... Fakat bütün bunlar, devamlı bir arayış içinde bulunan Mevsim´e yetecek miydi?... Mevsim´in ruhu açtı ve hayatın kendisine sunduğu maddi imkanlarla doyum bulamıyordu. Mehmet onun için; bir roman kahramanı, bir sevda, aynı zamanda bir maneviyat kapısını açan anahtar olacaktı, ana galiba bu anahtar , Kaf Dağı´nın arkasındaydı.. Ve Mevsim´in kendi içine doğru çileli seyahatini bu eserde

Efendim, nisan yağmurları başlayınca, isitirdyeler, denizin üzerine çıkar, açılır ve içlerine bir nisan yağmuru damlası alır, kapanır ve tekrar denizin derinliklerine doğru çekilirlermiş.. İşte inci, bu nisan yağmurunun damlasından oluşurmuş!.. Hoş değil mi? -Eveet, hoş ve ince.. dedim, bütün efsaneler gibi. Fakat ben şimdi diyebilirim ki, ustam bir nisan rahmetidir, bizler de istiridye! Ve habire ondan bir damla alabilmek için, gönlümüzü açıp duruyoruz.. çalışyoruz.. Çalışıyoruz ki, kendimizden bir inci e

Türkiye`de sendikacılık hareketinin başlangıcını, bir kısım sendikacının dejenerasyonunu, onlara direnen bir kadın sendikacıyı ve bu arada sağ ve sol gruplaşmalardaki fikir ayrılıklarını ve bazı grupların sendikalara hakimiyetini anlatır.