Geçen günlere…
Seyre dalan yalnızlığa…
Kasım ayının huysuzluğuna…
On birin sihrine…
Dönüp geldiğim senli günlere…
Ve sana…
 
Türküsü özünde saklı kalan yarenliğin hatırsız belası maziyi katlederken, anımsanan tebessümler ve gecenin karanlığına öfkesini saçan gözlerin sahibi olmak öyle kolay değil.
Sevebilmenin marifeti, ardında bıraktığın günlerin hatırı kadardır.
 
Eski bir türkü ruhuna alevler saçıyorsa,
Saçılsın gökyüzüne, saatler dokuzu vurduğunda.
Gecenin karanlığı, hatırlasın, hatırda kalanları…