Tanpınar'ı en iyi ifade edecek kelimelerden birinin arafta veya kendi benzetmesiyle eşikte olduğuna
inanıyorum. O, araftaki kişidir, o çok çok sevdiği Eşik şiirindeki, yani eşikteki kişidir. Hayatı boyu hiçbir içeri
girememiştir. Hep eşikte olmayı, eşikte durmayı, eşikte izlemeyi yeğlemiştir. Ona hangi sıfatı yakıştırsak, bir başka
sıfatı onu muhakkak törpüleyecektir. Bu yüzden onunla ilgili bir yazı yazmış ve adını da Ahmet Hangi Tanpınar
koymuştum. Evet, o kendisinden bahsedilecekse Hangi Tanpınar başlığıyla bahsedilmesi gereken kişidir. Onun bu iki
Tanpınarlığı, kendisi yaşarken de dikkat çekilen hususlardan biridir: "İki Hamdi vardı... Birinde şair, ötekisinde
muhakemeciydi. Bu iki Hamdi sanki ruhla beden gibi yan yana yaşar, birbiriyle dövüşür, bir türlü ahenge girmezdi."
Bu çalışmamızın, özelde Tanpınar'ın zihin ve imge dünyasına; genelde ise bir sanatkârın zihninin nasıl
işlediğine ışık tutacağına inanıyorum. Burada biz Tanpınar'ın imgeler sözlüğünü yapmaya çalıştık.
Bu eser aracılığıyla onu anlamaya ve anlatmaya ve bu vesileyle de dil, kültür ve edebiyatımıza bir nebze de
olsa katkıda bulun-maya muvaffak olmuşsam kendimi bahtiyar sayacağım.