İyiliğiyle bilinen bir ülkeden, akıllı bir delikanlı deniz yoluyla Rum limanına gelmişti. Genç adamın iyi davranışlarını fark eden birileri onu alıp konuk etmek üzere dergaha götürdüler. İzzet ve ikramda bulundular. Konukluk süresi dolduğunda, Şeyh´in huzuruna çıkarıldı.

Şeyh, "Mescit çok kirlenmiş, orayı temizle" dedi.
Bunu duyunca çekip gitti adam. Kimse izine rastlamadı.

Aradan hayli zaman geçti. Müridlerden biri gence rastladı.
"Hiç iy iyapmadın" diye çıkıştı, "Ey kendini beğenmiş kişi! şunu iyi bil ki, insanlar hizmet etmeden yücelmezler. Mevki sahibi olmak istersen hizmetten geri durmamalısın."
Genç adam ağladı, "Ey canlara sevinç bağışlayan dostum" dedi, "Mescit tertemizdi, toz toprak yoktu, çer çöp görünmüyordu ortalıkta. Orada bir kirli varsa bendim, senin gib itemizlerin arasında ve sizi kendimden temizledim..."
(Arka Kapak)